شرح و توصيفي درباره آزمايش هاي تشخيصي بيماري يون در گاو : مقدمه : همانطور كه مي دانيم ، مشخص كردن عامل ايجاد كننده يك مشكل ، اغلب روندي آسان نيست . به خصوص اگر چندين عامل وجود داشته باشد كه مي توانند اين مشكل را ايجاد كنند . در چنين مواردي ، بايستي تمام عوامل ايجاد كننده مشكل را در نظر بگيريم . در حين اين كار ، يك سري از عوامل حذف مي شوند تا در انتها به پاسخ نهايي دست يابيم . دامپزشكان نيز براي مشخص كردن عامل ايجاد كننده يك بيماري ، از همين روش استفاده مي كنند . البته آزمايش هاي تشخيصي نيز جايز الخطاء هستند . معمولا ً دامپزشكان بر اساس نشانه هاي ذكر شده در مورد بيماري و يا علائم كلينيكي ، در ذهن خود ليستي از بيماري هايي كه مي توانند دليل عوارض ايجاد شده باشد تهيه مي كنند . كامل شدن تشخيص عامل بيماري ، مستلزم محدود شدن ليست ما به خود عامل بيماريزا است . بيماري هاي متعددي هستند كه در تشخيص بيماري يون ، مي توانند يكي ديگر از گزينه هاي ممكن باشند . در حالات بيماري يون در گاو ، ما به 10 بيماري ديگر مشكوك مي شويم و در چنين مواردي براي تشخيص قطعي ، از روش هاي تشخيص آزمايشگاهي استفاده مي كنيم . آزمايش هاي تشخيص بيماري يون ، مانند همانند تست هاي تشخيصي بيماري ايدز هستند و بر پايه وجود و يا عدم وجود عفونت استوار هستند . اين آزمايش ها به سه دسته تقسيم مي شوند : 1 - آزمايش هايي كه شواهد مستقيم نشان دهنده آلودگي را نشان مي دهند . بطور مثال جدا كردن عامل بيماري ( مايكو باكتريوم اويوم زير گونه پاراتوبركلوزيس ) با انجام كشت مدفوع . 2 - آزمايش هايي كه شواهد غير مستقيم نشان دهنده وجود آلودگي را نشان مي دهند . مثلا ً مشخص كردن وجود پادتن ضد مايكوباكتريوم اويوم زير گونه پاراتوبركلوزيس در خون ، كه با انجام انجام تست الايزا مشخص مي شود . 3 - آزمايش هايي كه شواهد ميكروسكوپي وجود واكنشي را عليه ميكروب نشان مي دهند ؛ مانند تهيه مقاطع بافتي از بافت روده . به دليل اين كه آزمايش هاي تشخيصي بيماري يون بر حسب نوع ، به دو دسته آزمايش هاي مدفوع و تست هاي سرولوژيك هستند ، بنابراين روش انجام آزمايش ها نيز مي تواند بسيار متفاوت باشد . لذا وجود برنامه ملي آزمايشگاهي بيماري ها كه توسط سازمان ملي خدمات دامپزشكي (NVSL) تهيه مي شود الزامي است . براي تشخيص بيماري يون ، استفاده از آزمايش هاي كشت مدفوع ، AGID و الايزا (ELISA) ، توسط اين سازمان مورد تاييد قرار گرفته است . بنابراين ، وجود آزمايشگاهي تشخيصي كه توسط سازمان NVSL تاييد شده باشد و قادر به انجام آزمايشات مذكور باشد ، الزامي است . دقت آزمايش هاي تشخيصي : براي مشخص شدن دقت آزمايش هاي تشخيصي بيماري يون ، بايد به اين نكته توجه داشت كه سير كلي بيماري يون ، معمولا ً به 4 مرحله تقسيم مي شود : مرحله اول كه مرحله آلودگي اوليه است و با آزمايش هاي فعلي ، تشخيص داده نمي شود . در مرحله دوم ، حيوان حامل آلودگي ، هنوز علائم بيماري را نشان نمي دهد و هنوز آلوده بودن حيوان ، با بعضي از آزمايش ها ، مشخص نمي شود . مرحله سوم ، مرحله اي است كه در آن علائم كلينيكي بيماري مشخص مي شود . اما در مرحله چهارم كه مرحله انتهايي است ، آلوده بودن حيوان با تمام آزمايش هاي تشخيصي مشخص مي شود . بطور كلي ، اين روند را در بيماري يون ، به كوه يخ تشبيه كرده اند كه در آن مراحل 3 و 4 روي سطح آب هستند ( از نظر كلينيكي مشخص هستند ) و دو مرحله 1 و 2 ، در زير قرار دارند و با اين كه وجود دارند ، مشخص نيستند . به دليل اين كه اين آزمايش ها كاملا ً دقيق نيستند ، هنگامي كه اين آزمايش ها را در يك گله انجام مي دهيم ، حيوانات بر حسب بيماري حقيقي شان و وضعيت بيماري در آنها ، به يكي از چهار شكل زير ديده مي شوند : الف : حيوانات آلوده كه نتيجه آزمايش آنها مثبت است . ب : حيواناتي كه آلوده نيستند ، اما نتيجه آزمايش آنها مثبت است . ج : حيوانات آلوده اي كه نتيجه آزمايش آنها منفي است . د : حيوانات غير آلوده كه نتيجه آزمايش آنها منفي است . جدول 1 : ارتباط بين نتايج آزمايش هاي تشخيصي و وضعيت حقيقي آلودگي حيوانات آزمايش شده : ارتباط بين نتايج آزمايشهاي تشخيصي و وضعيت حقيقي آلودگي دام ها روند واقعي بيماري روند واقعي بيماري نتيجه آزمايش آلوده غير آلوده مثبت صحيح (گروه الف) مثبت كاذب (گروه ب) مثبت منفي كاذب (گروه ج) منفي صحيح (گروه د) منفي براي يك آزمايش كه نتيجه آن مثبت بوده است دو احتمال وجود دارد : پاسخ هاي مثبت صحيح و پاسخ هاي مثبت كاذب . براي منفي بون يك آزمايش نيز دو احتمال وجود دارد : پاسخ هاي منفي صحيح و پاسخ هاي منفي كاذب . دقت آزمايش هاي تشخيصي ، بر پايه وضعيت آلودگي حقيقي حيوانات آزمايش شده استوار است . اين حالت را حساسيت و اختصاصيت آن آرمايش مي نامند . با بالا رفتن حساسيت و اختصاصيت يك آزمايش ، دقت آن آزمايش نيز بالا خواهد رفت . حساسيت : قدرت يك آزمايش براي پيدا نمودن حيوانات آلوده را حساسيت آن آزمايش مي نامند . حساسيت (Se) عبارتست از احتمال بروز پاسخ منفي آزمايش ، در مورد حيوانات عاري از آلودگي و يا احتمال مثبت بودن نتيجه آزمايش در مورد حيوانات آلوده . حساسيت را با بيان درصدي از حيوانات آلوده كه نتيجه آزمايش آنها مثبت بوده است (a/a+c) بيان مي كنند . در گله هاي آلوده ، با كمتر شدن حساسيت آزمايش هاي تشخيصي ، پاسخ هاي منفي كاذب بيشتر خواهند شد . اختصاصيت آزمايش : توانايي يك آزمايش در تشخيص حيوانات آلوده را اختصاصيت آن آزمايش مي نامند . اختصاصيت يك آزمايش (Sp) عبارتست از احتمال منفي بودن نتيجه تست در حيواناتي كه عاري از آلودگي هستند . اختصاصيت يك آزمايش ، به صورت درصد حيوانات غير آلوده اي كه نتيجه آزمايش آنها منفي است (d/b+d) بيان مي شود . با كاسته شدن از اختصاصيت يك آزمايش ، پاسخ هاي مثبت كاذب بيشتري مشاهده مي شود . ميزان حساسيت و اختصاصيت هر آزمايش مخصوص با انجام آن آزمايش در دو جمعيت مستقل دامي مشخص مي شود و هر چه جمعيت دامي مورد مطالعه بيشتر باشد ، اطمينان ما در مورد آن آزمايش بيشتر خواهد شد . براي سنجش ميزان حساسيت ، تعداد زيادي از حيوانات آلوده به ميكروب عامل بيماري را مورد آزمايش قرار مي دهيم و براي سنجش اختصاصيت آزمايش ، از جمعيت برابري از حيوانات كه عاري از آلودگي هستند استفاده مي كنيم . به دليل اين كه آزمايش هاي فعلي تشخيص بيماري يون قادر نيستند آلودگي حيوانات را در مراحل اول و دوم مشخص كنند ، بنابراين حساسيت اين آزمايش ها تنها بر پايه آلودگي حقيقي گله مشخص مي شود . ميزان حساسيت و اختصاصيت آزمايش ها ، مي تواند توسط بعضي از عوامل تحت تاثير قرار گيرد . هنگامي كه حيوانات مورد آزمايش در مراحل اوليه آلودگي باشند ، حساسيت آزمايش بسيار كم خواهد شد . در مقابل ، اگر حيوانات مورد بررسي در مرحله چهار آلودگي باشند ،حساسيت آزمايش به 100 درصد خواهد رسيد . اختصاصيت آزمايش ها ، توسط واكنش هاي متقاطع ساير ميكروارگانيسم هاي مشابه و يا آلودگي اتفاقي نمونه ها به مايكوباكتريوم اويوم زير گونه پاراتوبركلوزيس تحت تاثير قرار مي گيرد . رابطه بين حساسيت و اختصاصيت آزمايش ها ، بصورت يك قاعده كلي است و اين دو معيار ، با يكديگر رابطه معكوس دارند . در آزمايش هايي مانند الايزا ، نتيجه آزمايش ، بصورت كم تا زياد بيان مي شود . در نقطه خاصي از اين رشته ، نتيجه آزمايش به صورت مثبت قلمداد مي شود . بطور مثال ، قطع جرياني كه نشان دهنده سيگنال است ، نمايانگر وجود پادتن عليه ميكروب عامل بيماري يون است كه در جريان ، اختلال ايجاد نموده است . براي مقايسه حساسيت و اختصاصيت ، اين دو معيار را بر اساس نقطه قطع جريان مشخص نموده اند . اگر نقطه قطع جريان به سمت بالا رود ، باعث افزايش حساسيت و در نتيجه آن كاسته شدن از اختصاصيت آزمايش مي شود . با توجه به اين كه دقت آزمايش ها هيچ گاه 100 درصد نيست ، بايد نتايج آزمايش ها مورد تفسير و بررسي قرار گيرد . تاريخچه گله ، نشانه هاي كلينيكي و ميزان تخمين زده شده نتيجه آزمايش از جمله مواردي هستند كه بوسيله آنها مي توان نتيجه يك آزمايش را مورد بررسي قرار داد . عليرغم وجود نقصان هاي موجود در آزمايش هاي تشخيصي فعلي ، اين آزمايش ها از ابزار هاي سودمندي هستند كه بوسيله آنها مي توان روش هاي مديريتي و كنترلي در گله را بهتر نمود . نكته مثبت اين آزمايش ها اين است كه ما ، بواسطه استفاده از اين آزمايش ها بسياري از بيماري هاي ديگر موجود در گله را مانند مايكوباكتريوم بوويس عامل سل گاوي را نيز يا كنترل نموده و يا از گله حذف كرده ايم . تخمين درصدي از حيوانات گله كه واقعا ً آلوده هستند : براي جلوگيري و كنترل بيماري در گله ، دانستن درصد حيوانات آلوده در گله ، بطور مثال آگاهي از ميزان شيوع ميزان بيماري ، در اتخاذ روش هاي مديريتي بسيار مفيد خواهد بود . همچنين اين اطلاعات در هنگام تفسير نتايج آزمايش هاي انجام شده در تشخيص ، و يا مطالعه روند پيشگيري از بروز بيماري نيز بسيار مفيد خواهند بود . ميزان تخميني شيوع بيماري (EP) : ميزان شيوع آلودگي در يك گله را مي توان با توجه به اطلاعات موجود در مورد تاريخچه حيواناتي كه نتيجه آزمايش هاي آنها مثبت بوده است حدس زد . اين آزمايش ها عبارتند از كشت مدفوع ، آزمايش هاي ميكروسكوپي بر روي بافت روده و يا شواهد پس از مرگ ِ آسيب هاي روده كه نشان دهنده وجود بيماري يون باشد . به ازاي هر نمونه بيمار كه در مرحله 4 آلودگي ( مرحله اي كه علائم كلينيكي بيماري در آن مشخص هستند ) قرار دارد ، 5 تا 15 درصد حيوانات ديگر گله نيز حامل اين آلودگي هستند ، ولي فعلا ً علائم بيماري را نشان نمي دهند . اين مطلب به اين معناست كه در يك گله 100 تايي گاو كه يكي از آنها علائم بيماري را نشان مي دهد ، 5 تا 15 درصد حيوانات ديگر گله نيز آلوده هستند . همچنين اين درصد ، ميزان شيوع بيماري را نيز به دليل وجود عوامل مديريتي موثر در انتقال آلودگي تحت تاثير قرار مي دهد . ولي در چنين شرايطي كه ما اطلاع چنداني در مورد ميزان آلودگي گله نداريم . بايستي اقدامات مديريتي را در اسرع وقت انجام داد . شيوع آشكار بيماري (AP) : معيار ديگري كه مي توان با استفاده از آن درصد حيوانات آلوده را مشخص كرد ، استفاده از نتيجه آزمايش ها در كل گله است . درصد حيواناتي كه نتيجه آزمايش بيماري در مورد آنها مثبت است ( حيواناتي كه نتيجه تست آنها مثبت بوده است بر حسب تعداد كل حيوانات به دو دسته تقسيم مي شود ) ، را شيوع آشكار بيماري مي نامند . شيوع حقيقي بيماري (P) : با مشخص شدن شيوع آشكار ، مي توان از اين معيار براي مشخص كردن درصد دقيق حيوانات تست مثبت و يا همان شيوع حقيقي استفاده كرد . شيوع حقيقي را با استفاده از يك فرمول كه در آن حساسيت و اختصاصيت آزمايش و شيوع آشكار به كار رفته است مشخص مي كنند . اين فرمول به قرار زير است : (1-اختصاصيت)+حساسيت × (1-اختصاصيت)+شيوع آشكار=شيوع حقيقي بطور مثال پس از كشت مدفوع تمام حيوانات گله ، نتيجه آزمايش 8 درصد آنها مثبت بوده است و مي دانيم كه حساسيت اين آزمايش 40 و اختصاصيت آن 9/99 درصد است . بنابراين (40+999/0)×(8/0+999/0)=شيوع حقيقي و در نهايت P=0/20 و يا 20 درصد خواهد بود . لذا با انجام اين روش ، ميزان آلودگي حقيقي (P) ، 20 درصد محاسبه شد ، در حالي كه خود آزمايش مدفوع (AP) ، ميزان آلودگي را 8 درصد بيان كرده بود . روش ديگر بدست آوردن شيوع حقيقي آلودگي در گله اين است كه ميزان شيوع آشكار را دو برابر كنيم . البته اگر ميزان حساسيت آزمايش ما كم ( مثلا در حدود 35 درصد ) باشد ، شيوع حقيقي ما 5/2 خواهد بود كه اين ميزان ، سه برابر شيوع آشكار خواهد بود . بطور كلي در اكثر گله ها ، ميزان شيوع آشكار ، كمتر از شيوع حقيقي ( شيوع متعادل ) است . تا چه ميزان مي توان به نتيجه مثبت اعلام شده مطمئن بود ؟ معمولا ً هنگامي كه نتيجه يك تست توسط آزمايشگاه مثبت اعلام مي شود ، همواره سوال ما اين است : آيا اين نتيجه صحيح است ؟ بطور كلي ، ميزان اطمينان ما از پاسخ آزمايشگاه ( مثبت ، كمي مثبت و يا مشكوك ) بسيار مهم است . بطور كلي براي مطمئن شدن از نتيجه آزمايش ، دو معيار وجود دارند . اين دو معيار عبارتند از تخمين مثبت بودن نتيجه آزمايش (PVP) و نسبت احتمالي نتايج مثبت(LR+) . ميزان تخميني آلودگي (PVP) : اين معيار ، درصد حيوانات آلوده اي كه نتيجه آزمايش آنها بطور صحيح مثبت اعلام شده است را نشان مي دهد . اين معيار عبارتست از احتمال اين كه نتيجه مثبت تست ، آلودگي حقيقي را نشان دهد . براي محاسبه PVP ، بايد ميزان حساسيت و اختصاصيت آزمايش و همچنين شيوع و يا همان تخمين پيش از آزمايش (PTE) را محاسبه كنيم ( كه تا چه اندازه ممكن است كه اين حيوان آلوده باشد ) . در مورد هر آزمايش مشخص كه ميزان حساسيت و اختصاصيت آن مشخص باشد ، ميزان PVP به شيوع تخميني بيماري در گله مورد بررسي بستگي دارد . تخمين پيش از آزمايش نيز ، خود با ميزان آلودگي حقيقي نسبت معكوس دارد و هر چه اطلاعات ما در موارد زير بيشتر باشد ، ميزان آلودگي حقيقي نيز كمتر خواهد بود . اين موارد عبارتند از : 1 - تخمين ميزان شيوع بيماري در گله 2 - تشخيص احتمالي دامپزشك . بطور مثال تشخيص وي مبني بر احتمال وجود بيماري يون در گله 3 - شيوع آشكار بيماري در گله 4 - شيوع متعادل بيماري (P) در كل گله فرمول مورد استفاده براي تخمين ميزان وجود نتيجه مثبت در گله به قرار زيراست : (شيوع حقيقي-1)(اختصاصيت-1)+(اختصاصيت×شيوع حقيقي)=PVP احتمال نسبي : احتمال نسبي نيز يكي ديگر از راه هايي است كه از طريق آن مي توان احتمال وجود بيماري را پس از انجام آزمايش محاسبه نمود . بر خلاف مورد قبلي ،اين معيار با ميزان شيوع بيماري ازتباطي ندارد . نسبت مثبت بودن يك آزمايش بيانگر اين مطلب است كه نتيجه مثبت ، چند بار در گله هاي آلوده ديده شده است تا در حيوانات غير آلوده ؟ فرمول مورد استفاده براي محاسبه نسبت احتمالي مثبت بودن نتيجه يك آزمايش عبارتست از : اختصاصيت آزمايش -1 / حساسيت = LR + نمونه اي از آزمايشي كه نتيجه آن مثبت بوده است در مثال زير آورده شده است : ما با گاوي 6 ساله كه مبتلا به اسهال و كاهش وزن است ، ولي تب ندارد و اشتهايي مناسبي نيز دارد روبرو هستيم . تا كنون در گله اي كه اين گاو در آن است هيچ گونه سابقه و يا نشاني باليني و يا فيزيكي از وجود بيماري يون مشاهده نشده است . انتخاب هاي ما به سه مورد بيماري مشابه محدود شده است كه بيماري يون نيز يكي از آنها است ، چرا كه تخمين پيش از آزمايش (PTE) به ميزان 33 درصد مي باشد . براي محاسبه ميزان تخميني آلودگي (PVP) ، از آزمايش الايزا با حساسيت 25 درصد و اختصاصيت 98 استفاده مي كنيم كه در نتيجه ، PVP محاسبه شده ، 88 درصد خواهد بود . اين نتيجه به اين معنا است كه ما مي توانيم 88 درصد مطمئن باشيم كه گاو مورد بررسي ، به بيماري يون مبتلا است و 12 درصد نيز احتمال دارد كه عامل ديگري سبب بروز شرايط فعلي اين دام شده باشد و پاسخ آزمايش ما ، مثبت كاذب بوده باشد . نسبت احتمالي اين نمونه به صورت 15:1 بيان مي شود . اين نسبت به اين معنا است كه احتمال مثبت بودن اين آزمايش در حيوانات آلوده ، 15 برابر بيشتر از حيوانات غير آلوده است . با تبديل اين نسبت به احتمال ، عدد 93 درصد رابدست مي آوريم كه اگرچه با رقم قبلي ( 88 درصد ) متفاوت است ، اما در هر حال از نظر اهميت و ميزان ، تقريبا ً با مورد قبلي برابر است . در كل ، با توجه به معيار هاي مذكور مي توانيم 90 درصد مطمئن باشيم ( ميانگين 88 و 93 ، 90 درصد خواهد بود ) كه اين گاو به بيماري يون مبتلا است و 8 درصد ( ميانگين 4 و 12 ، 8 خواهد بود ) احتمال دارد كه اين حيوان به مايكوباكتريوم اويوم زير گونه پاراتوبركلوزيس آلوده نباشد . حال اگر آزمايش ما حساسيتي بيش از 55 درصد داشت چه حالتي پيش خواهد آمد ؟ بايد توجه داشت كه آزمايش هاي فعلي كه براي تشخيص بيماري يون استفاده مي شوند ، حساسيت بالايي دارند . بنابراين در صورتي كه ميزان حساسيت آزمايش در حدود 55 درصد باشد ، ميزان PVP ، تنها از 88 درصد به 94 درصد خواهد رسيد و LR+ ( نسبت احتمالي ) نيز تنها از 93 به 96 درصد مي رسد . در مورد آزمايش هاي تشخيصي بيماري يون ، اين تفاوت ها حالت مطلق ندارند و بصورت نسبي ديده مي شوند . تا چه حد مي توان به نتيجه منفي اعلام شده اطمينان داشت ؟ با توجه به اين كه هيچ يك از آزمايش هاي تجاري موجود نمي توانند حيواني كه در مرحله 1 يا 2 آلودگي قرار دارد شناسايي كنند ، نمي توان 100 درصد مطمئن بود كه نتيجه منفي يك آزمايش كاملا ً صحيح است . با اين حال مي توان احتمال صحيح بودن نتيجه منفي اعلام شده را محاسبه نمود . براي انجام اين مورد نيز حداقل دو معيار وجود دارند كه عبارتند از ميزان تخميني (PVN) و نسبت احتمالي (LR-) . اين دو معيار براي سنجيدن پاسخ منفي اعلام شده توسط آزمايش هاي تشخيصي بكار مي روند و در ضمن براي سنجش آزمايش هاي انجام شده بر روي يك حيوان و يا يك گله نيز بسيار كاربردي هستند . ميزان تخميني منفي بودن نتيجه آزمايش (PVN) : اين معيار ، بيانگر درصدي از حيوانات است كه نتيجه آزمايش تشخيصي بيماري يون در آنها بطور صحيح منفي اعلام شده است . اين معيار با استفاده از حساسيت و اختصاصيت آزمايش و تخمين پيش از آزمون ِ شيوع بيماري مشخص مي شود . فرمول مورد استفاده براي تعيين اين معيار عبارتست از : PVN=SP(1-P)/Sp × (1-P)+[(1-Se)×P براي هر آزمايش كه ميزان حساسيت و اختصاصيت آن مشخص است ، ميزان PVN بر حسب ميزان تخميني شيوع بيماري در گله متغير است . نسبت احتمالي : نسبت احتمالي آزمون هاي منفي ، كاملا ً با PVN ( ميزان تخميني منفي بودن آزمون ) متفاوت است . اين معيار عبارتست از احتمال مشاهده نتيجه منفي در يك گله آلوده ( و نه عاري از آلودگي ) . اين معيار كاملا ً بر خلاف PVN است ، چرا كه در مورد PVN ، نتيجه منفي آزمايش نشان دهنده عاري بودن حيوان از بيماري است . همانند LR+ ، اين معيار نيز با شيوع بيماري ارتباطي ندارد . فرمول مورد استفاده براي محاسبه نسبت احتمالي يك آزمايش منفي عبارتست از : اختصاصيت / حساسيت LR=1- مثالي از مشاهده نتيجه منفي در مورد آزمايش تشخيصي بيماري يون : گاوي كه در مثال قبلي مورد بررسي قرار گرفت را در نظر مي گيريم . در صورتي كه نتيجه آزمايش اين حيوان منفي باشد ، چه حالتي مشاهده خواهد شد ؟ براي محاسبه PVN ، از حساسيت ، اختصاصيت و تخمين پيش از آزمون استفاده مي شود كه با استفاده از فرمول ، ميزان PVN ، برابر با 75 درصد خواهد بود . اين درصد به اين معنا است كه ما 75 درصد اطمينان داريم كه گاو مورد بررسي آلوده نيست و 25درصد احتمال دارد كه پاسخ آزمايش ، منفي كاذب باشد . در صورتي كه نياز باشد ، حتي مي توان با انجام كشت مدفوع نيز از وضعيت بيمار بودن و يا نبودن حيوان مورد بررسي اطمينان حاصل كرد . در صورتي كه آزمايش مورد نظر ما حساسيتي بيش از 55 درصد داشت چه حالتي پيش خواهد آمد ؟ بايستي دقت داشت كه در مواردي كه حساسيت آزمون 55 درصد باشد ، ميزان PVN از 75 به 84 خواهد رسيد . در اين مورد نيز تفاوت مهمي بين اين دو حالت مشاهده نمي شود . جدول 2 : ارزش تخميني يك آزمايش كه با تغيير شيوع بيماري در گله متفاوت است : الايزا الايزا كشت مدفوع كشت مدفوع PVP PVN PVP PVN منفي تخمين پيش از آزمون %15 %99 %98 %99 %1 %47 %96 %100 %97 %5 %68 %92 %100 %94 %10 %82 %84 %100 %87 %20 %88 %75 %100 %80 %30 %92 %66 %100 %71 %40 %95 %51 %100 %63 %50 صفحه اصلي نظرات شما متون ترجمه شده آلبوم عكس تماس با من معرفي سايت به دوستان لينك ها جستجو در اينترنت نظر سنجي سايت نقشه سايت نصب فونت فارسي
همانطور كه مي دانيم ، مشخص كردن عامل ايجاد كننده يك مشكل ، اغلب روندي آسان نيست . به خصوص اگر چندين عامل وجود داشته باشد كه مي توانند اين مشكل را ايجاد كنند . در چنين مواردي ، بايستي تمام عوامل ايجاد كننده مشكل را در نظر بگيريم . در حين اين كار ، يك سري از عوامل حذف مي شوند تا در انتها به پاسخ نهايي دست يابيم . دامپزشكان نيز براي مشخص كردن عامل ايجاد كننده يك بيماري ، از همين روش استفاده مي كنند . البته آزمايش هاي تشخيصي نيز جايز الخطاء هستند . معمولا ً دامپزشكان بر اساس نشانه هاي ذكر شده در مورد بيماري و يا علائم كلينيكي ، در ذهن خود ليستي از بيماري هايي كه مي توانند دليل عوارض ايجاد شده باشد تهيه مي كنند . كامل شدن تشخيص عامل بيماري ، مستلزم محدود شدن ليست ما به خود عامل بيماريزا است . بيماري هاي متعددي هستند كه در تشخيص بيماري يون ، مي توانند يكي ديگر از گزينه هاي ممكن باشند . در حالات بيماري يون در گاو ، ما به 10 بيماري ديگر مشكوك مي شويم و در چنين مواردي براي تشخيص قطعي ، از روش هاي تشخيص آزمايشگاهي استفاده مي كنيم . آزمايش هاي تشخيص بيماري يون ، مانند همانند تست هاي تشخيصي بيماري ايدز هستند و بر پايه وجود و يا عدم وجود عفونت استوار هستند . اين آزمايش ها به سه دسته تقسيم مي شوند : 1 - آزمايش هايي كه شواهد مستقيم نشان دهنده آلودگي را نشان مي دهند . بطور مثال جدا كردن عامل بيماري ( مايكو باكتريوم اويوم زير گونه پاراتوبركلوزيس ) با انجام كشت مدفوع . 2 - آزمايش هايي كه شواهد غير مستقيم نشان دهنده وجود آلودگي را نشان مي دهند . مثلا ً مشخص كردن وجود پادتن ضد مايكوباكتريوم اويوم زير گونه پاراتوبركلوزيس در خون ، كه با انجام انجام تست الايزا مشخص مي شود . 3 - آزمايش هايي كه شواهد ميكروسكوپي وجود واكنشي را عليه ميكروب نشان مي دهند ؛ مانند تهيه مقاطع بافتي از بافت روده . به دليل اين كه آزمايش هاي تشخيصي بيماري يون بر حسب نوع ، به دو دسته آزمايش هاي مدفوع و تست هاي سرولوژيك هستند ، بنابراين روش انجام آزمايش ها نيز مي تواند بسيار متفاوت باشد . لذا وجود برنامه ملي آزمايشگاهي بيماري ها كه توسط سازمان ملي خدمات دامپزشكي (NVSL) تهيه مي شود الزامي است . براي تشخيص بيماري يون ، استفاده از آزمايش هاي كشت مدفوع ، AGID و الايزا (ELISA) ، توسط اين سازمان مورد تاييد قرار گرفته است . بنابراين ، وجود آزمايشگاهي تشخيصي كه توسط سازمان NVSL تاييد شده باشد و قادر به انجام آزمايشات مذكور باشد ، الزامي است . دقت آزمايش هاي تشخيصي : براي مشخص شدن دقت آزمايش هاي تشخيصي بيماري يون ، بايد به اين نكته توجه داشت كه سير كلي بيماري يون ، معمولا ً به 4 مرحله تقسيم مي شود : مرحله اول كه مرحله آلودگي اوليه است و با آزمايش هاي فعلي ، تشخيص داده نمي شود . در مرحله دوم ، حيوان حامل آلودگي ، هنوز علائم بيماري را نشان نمي دهد و هنوز آلوده بودن حيوان ، با بعضي از آزمايش ها ، مشخص نمي شود . مرحله سوم ، مرحله اي است كه در آن علائم كلينيكي بيماري مشخص مي شود . اما در مرحله چهارم كه مرحله انتهايي است ، آلوده بودن حيوان با تمام آزمايش هاي تشخيصي مشخص مي شود . بطور كلي ، اين روند را در بيماري يون ، به كوه يخ تشبيه كرده اند كه در آن مراحل 3 و 4 روي سطح آب هستند ( از نظر كلينيكي مشخص هستند ) و دو مرحله 1 و 2 ، در زير قرار دارند و با اين كه وجود دارند ، مشخص نيستند . به دليل اين كه اين آزمايش ها كاملا ً دقيق نيستند ، هنگامي كه اين آزمايش ها را در يك گله انجام مي دهيم ، حيوانات بر حسب بيماري حقيقي شان و وضعيت بيماري در آنها ، به يكي از چهار شكل زير ديده مي شوند : الف : حيوانات آلوده كه نتيجه آزمايش آنها مثبت است . ب : حيواناتي كه آلوده نيستند ، اما نتيجه آزمايش آنها مثبت است . ج : حيوانات آلوده اي كه نتيجه آزمايش آنها منفي است . د : حيوانات غير آلوده كه نتيجه آزمايش آنها منفي است . جدول 1 : ارتباط بين نتايج آزمايش هاي تشخيصي و وضعيت حقيقي آلودگي حيوانات آزمايش شده : ارتباط بين نتايج آزمايشهاي تشخيصي و وضعيت حقيقي آلودگي دام ها روند واقعي بيماري روند واقعي بيماري نتيجه آزمايش آلوده غير آلوده مثبت صحيح (گروه الف) مثبت كاذب (گروه ب) مثبت منفي كاذب (گروه ج) منفي صحيح (گروه د) منفي براي يك آزمايش كه نتيجه آن مثبت بوده است دو احتمال وجود دارد : پاسخ هاي مثبت صحيح و پاسخ هاي مثبت كاذب . براي منفي بون يك آزمايش نيز دو احتمال وجود دارد : پاسخ هاي منفي صحيح و پاسخ هاي منفي كاذب . دقت آزمايش هاي تشخيصي ، بر پايه وضعيت آلودگي حقيقي حيوانات آزمايش شده استوار است . اين حالت را حساسيت و اختصاصيت آن آرمايش مي نامند . با بالا رفتن حساسيت و اختصاصيت يك آزمايش ، دقت آن آزمايش نيز بالا خواهد رفت . حساسيت : قدرت يك آزمايش براي پيدا نمودن حيوانات آلوده را حساسيت آن آزمايش مي نامند . حساسيت (Se) عبارتست از احتمال بروز پاسخ منفي آزمايش ، در مورد حيوانات عاري از آلودگي و يا احتمال مثبت بودن نتيجه آزمايش در مورد حيوانات آلوده . حساسيت را با بيان درصدي از حيوانات آلوده كه نتيجه آزمايش آنها مثبت بوده است (a/a+c) بيان مي كنند . در گله هاي آلوده ، با كمتر شدن حساسيت آزمايش هاي تشخيصي ، پاسخ هاي منفي كاذب بيشتر خواهند شد . اختصاصيت آزمايش : توانايي يك آزمايش در تشخيص حيوانات آلوده را اختصاصيت آن آزمايش مي نامند . اختصاصيت يك آزمايش (Sp) عبارتست از احتمال منفي بودن نتيجه تست در حيواناتي كه عاري از آلودگي هستند . اختصاصيت يك آزمايش ، به صورت درصد حيوانات غير آلوده اي كه نتيجه آزمايش آنها منفي است (d/b+d) بيان مي شود . با كاسته شدن از اختصاصيت يك آزمايش ، پاسخ هاي مثبت كاذب بيشتري مشاهده مي شود . ميزان حساسيت و اختصاصيت هر آزمايش مخصوص با انجام آن آزمايش در دو جمعيت مستقل دامي مشخص مي شود و هر چه جمعيت دامي مورد مطالعه بيشتر باشد ، اطمينان ما در مورد آن آزمايش بيشتر خواهد شد . براي سنجش ميزان حساسيت ، تعداد زيادي از حيوانات آلوده به ميكروب عامل بيماري را مورد آزمايش قرار مي دهيم و براي سنجش اختصاصيت آزمايش ، از جمعيت برابري از حيوانات كه عاري از آلودگي هستند استفاده مي كنيم . به دليل اين كه آزمايش هاي فعلي تشخيص بيماري يون قادر نيستند آلودگي حيوانات را در مراحل اول و دوم مشخص كنند ، بنابراين حساسيت اين آزمايش ها تنها بر پايه آلودگي حقيقي گله مشخص مي شود . ميزان حساسيت و اختصاصيت آزمايش ها ، مي تواند توسط بعضي از عوامل تحت تاثير قرار گيرد . هنگامي كه حيوانات مورد آزمايش در مراحل اوليه آلودگي باشند ، حساسيت آزمايش بسيار كم خواهد شد . در مقابل ، اگر حيوانات مورد بررسي در مرحله چهار آلودگي باشند ،حساسيت آزمايش به 100 درصد خواهد رسيد . اختصاصيت آزمايش ها ، توسط واكنش هاي متقاطع ساير ميكروارگانيسم هاي مشابه و يا آلودگي اتفاقي نمونه ها به مايكوباكتريوم اويوم زير گونه پاراتوبركلوزيس تحت تاثير قرار مي گيرد . رابطه بين حساسيت و اختصاصيت آزمايش ها ، بصورت يك قاعده كلي است و اين دو معيار ، با يكديگر رابطه معكوس دارند . در آزمايش هايي مانند الايزا ، نتيجه آزمايش ، بصورت كم تا زياد بيان مي شود . در نقطه خاصي از اين رشته ، نتيجه آزمايش به صورت مثبت قلمداد مي شود . بطور مثال ، قطع جرياني كه نشان دهنده سيگنال است ، نمايانگر وجود پادتن عليه ميكروب عامل بيماري يون است كه در جريان ، اختلال ايجاد نموده است . براي مقايسه حساسيت و اختصاصيت ، اين دو معيار را بر اساس نقطه قطع جريان مشخص نموده اند . اگر نقطه قطع جريان به سمت بالا رود ، باعث افزايش حساسيت و در نتيجه آن كاسته شدن از اختصاصيت آزمايش مي شود . با توجه به اين كه دقت آزمايش ها هيچ گاه 100 درصد نيست ، بايد نتايج آزمايش ها مورد تفسير و بررسي قرار گيرد . تاريخچه گله ، نشانه هاي كلينيكي و ميزان تخمين زده شده نتيجه آزمايش از جمله مواردي هستند كه بوسيله آنها مي توان نتيجه يك آزمايش را مورد بررسي قرار داد . عليرغم وجود نقصان هاي موجود در آزمايش هاي تشخيصي فعلي ، اين آزمايش ها از ابزار هاي سودمندي هستند كه بوسيله آنها مي توان روش هاي مديريتي و كنترلي در گله را بهتر نمود . نكته مثبت اين آزمايش ها اين است كه ما ، بواسطه استفاده از اين آزمايش ها بسياري از بيماري هاي ديگر موجود در گله را مانند مايكوباكتريوم بوويس عامل سل گاوي را نيز يا كنترل نموده و يا از گله حذف كرده ايم . تخمين درصدي از حيوانات گله كه واقعا ً آلوده هستند : براي جلوگيري و كنترل بيماري در گله ، دانستن درصد حيوانات آلوده در گله ، بطور مثال آگاهي از ميزان شيوع ميزان بيماري ، در اتخاذ روش هاي مديريتي بسيار مفيد خواهد بود . همچنين اين اطلاعات در هنگام تفسير نتايج آزمايش هاي انجام شده در تشخيص ، و يا مطالعه روند پيشگيري از بروز بيماري نيز بسيار مفيد خواهند بود . ميزان تخميني شيوع بيماري (EP) : ميزان شيوع آلودگي در يك گله را مي توان با توجه به اطلاعات موجود در مورد تاريخچه حيواناتي كه نتيجه آزمايش هاي آنها مثبت بوده است حدس زد . اين آزمايش ها عبارتند از كشت مدفوع ، آزمايش هاي ميكروسكوپي بر روي بافت روده و يا شواهد پس از مرگ ِ آسيب هاي روده كه نشان دهنده وجود بيماري يون باشد . به ازاي هر نمونه بيمار كه در مرحله 4 آلودگي ( مرحله اي كه علائم كلينيكي بيماري در آن مشخص هستند ) قرار دارد ، 5 تا 15 درصد حيوانات ديگر گله نيز حامل اين آلودگي هستند ، ولي فعلا ً علائم بيماري را نشان نمي دهند . اين مطلب به اين معناست كه در يك گله 100 تايي گاو كه يكي از آنها علائم بيماري را نشان مي دهد ، 5 تا 15 درصد حيوانات ديگر گله نيز آلوده هستند . همچنين اين درصد ، ميزان شيوع بيماري را نيز به دليل وجود عوامل مديريتي موثر در انتقال آلودگي تحت تاثير قرار مي دهد . ولي در چنين شرايطي كه ما اطلاع چنداني در مورد ميزان آلودگي گله نداريم . بايستي اقدامات مديريتي را در اسرع وقت انجام داد . شيوع آشكار بيماري (AP) : معيار ديگري كه مي توان با استفاده از آن درصد حيوانات آلوده را مشخص كرد ، استفاده از نتيجه آزمايش ها در كل گله است . درصد حيواناتي كه نتيجه آزمايش بيماري در مورد آنها مثبت است ( حيواناتي كه نتيجه تست آنها مثبت بوده است بر حسب تعداد كل حيوانات به دو دسته تقسيم مي شود ) ، را شيوع آشكار بيماري مي نامند . شيوع حقيقي بيماري (P) : با مشخص شدن شيوع آشكار ، مي توان از اين معيار براي مشخص كردن درصد دقيق حيوانات تست مثبت و يا همان شيوع حقيقي استفاده كرد . شيوع حقيقي را با استفاده از يك فرمول كه در آن حساسيت و اختصاصيت آزمايش و شيوع آشكار به كار رفته است مشخص مي كنند . اين فرمول به قرار زير است : (1-اختصاصيت)+حساسيت × (1-اختصاصيت)+شيوع آشكار=شيوع حقيقي بطور مثال پس از كشت مدفوع تمام حيوانات گله ، نتيجه آزمايش 8 درصد آنها مثبت بوده است و مي دانيم كه حساسيت اين آزمايش 40 و اختصاصيت آن 9/99 درصد است . بنابراين (40+999/0)×(8/0+999/0)=شيوع حقيقي و در نهايت P=0/20 و يا 20 درصد خواهد بود . لذا با انجام اين روش ، ميزان آلودگي حقيقي (P) ، 20 درصد محاسبه شد ، در حالي كه خود آزمايش مدفوع (AP) ، ميزان آلودگي را 8 درصد بيان كرده بود . روش ديگر بدست آوردن شيوع حقيقي آلودگي در گله اين است كه ميزان شيوع آشكار را دو برابر كنيم . البته اگر ميزان حساسيت آزمايش ما كم ( مثلا در حدود 35 درصد ) باشد ، شيوع حقيقي ما 5/2 خواهد بود كه اين ميزان ، سه برابر شيوع آشكار خواهد بود . بطور كلي در اكثر گله ها ، ميزان شيوع آشكار ، كمتر از شيوع حقيقي ( شيوع متعادل ) است . تا چه ميزان مي توان به نتيجه مثبت اعلام شده مطمئن بود ؟ معمولا ً هنگامي كه نتيجه يك تست توسط آزمايشگاه مثبت اعلام مي شود ، همواره سوال ما اين است : آيا اين نتيجه صحيح است ؟ بطور كلي ، ميزان اطمينان ما از پاسخ آزمايشگاه ( مثبت ، كمي مثبت و يا مشكوك ) بسيار مهم است . بطور كلي براي مطمئن شدن از نتيجه آزمايش ، دو معيار وجود دارند . اين دو معيار عبارتند از تخمين مثبت بودن نتيجه آزمايش (PVP) و نسبت احتمالي نتايج مثبت(LR+) . ميزان تخميني آلودگي (PVP) : اين معيار ، درصد حيوانات آلوده اي كه نتيجه آزمايش آنها بطور صحيح مثبت اعلام شده است را نشان مي دهد . اين معيار عبارتست از احتمال اين كه نتيجه مثبت تست ، آلودگي حقيقي را نشان دهد . براي محاسبه PVP ، بايد ميزان حساسيت و اختصاصيت آزمايش و همچنين شيوع و يا همان تخمين پيش از آزمايش (PTE) را محاسبه كنيم ( كه تا چه اندازه ممكن است كه اين حيوان آلوده باشد ) . در مورد هر آزمايش مشخص كه ميزان حساسيت و اختصاصيت آن مشخص باشد ، ميزان PVP به شيوع تخميني بيماري در گله مورد بررسي بستگي دارد . تخمين پيش از آزمايش نيز ، خود با ميزان آلودگي حقيقي نسبت معكوس دارد و هر چه اطلاعات ما در موارد زير بيشتر باشد ، ميزان آلودگي حقيقي نيز كمتر خواهد بود . اين موارد عبارتند از : 1 - تخمين ميزان شيوع بيماري در گله 2 - تشخيص احتمالي دامپزشك . بطور مثال تشخيص وي مبني بر احتمال وجود بيماري يون در گله 3 - شيوع آشكار بيماري در گله 4 - شيوع متعادل بيماري (P) در كل گله فرمول مورد استفاده براي تخمين ميزان وجود نتيجه مثبت در گله به قرار زيراست : (شيوع حقيقي-1)(اختصاصيت-1)+(اختصاصيت×شيوع حقيقي)=PVP احتمال نسبي : احتمال نسبي نيز يكي ديگر از راه هايي است كه از طريق آن مي توان احتمال وجود بيماري را پس از انجام آزمايش محاسبه نمود . بر خلاف مورد قبلي ،اين معيار با ميزان شيوع بيماري ازتباطي ندارد . نسبت مثبت بودن يك آزمايش بيانگر اين مطلب است كه نتيجه مثبت ، چند بار در گله هاي آلوده ديده شده است تا در حيوانات غير آلوده ؟ فرمول مورد استفاده براي محاسبه نسبت احتمالي مثبت بودن نتيجه يك آزمايش عبارتست از : اختصاصيت آزمايش -1 / حساسيت = LR + نمونه اي از آزمايشي كه نتيجه آن مثبت بوده است در مثال زير آورده شده است : ما با گاوي 6 ساله كه مبتلا به اسهال و كاهش وزن است ، ولي تب ندارد و اشتهايي مناسبي نيز دارد روبرو هستيم . تا كنون در گله اي كه اين گاو در آن است هيچ گونه سابقه و يا نشاني باليني و يا فيزيكي از وجود بيماري يون مشاهده نشده است . انتخاب هاي ما به سه مورد بيماري مشابه محدود شده است كه بيماري يون نيز يكي از آنها است ، چرا كه تخمين پيش از آزمايش (PTE) به ميزان 33 درصد مي باشد . براي محاسبه ميزان تخميني آلودگي (PVP) ، از آزمايش الايزا با حساسيت 25 درصد و اختصاصيت 98 استفاده مي كنيم كه در نتيجه ، PVP محاسبه شده ، 88 درصد خواهد بود . اين نتيجه به اين معنا است كه ما مي توانيم 88 درصد مطمئن باشيم كه گاو مورد بررسي ، به بيماري يون مبتلا است و 12 درصد نيز احتمال دارد كه عامل ديگري سبب بروز شرايط فعلي اين دام شده باشد و پاسخ آزمايش ما ، مثبت كاذب بوده باشد . نسبت احتمالي اين نمونه به صورت 15:1 بيان مي شود . اين نسبت به اين معنا است كه احتمال مثبت بودن اين آزمايش در حيوانات آلوده ، 15 برابر بيشتر از حيوانات غير آلوده است . با تبديل اين نسبت به احتمال ، عدد 93 درصد رابدست مي آوريم كه اگرچه با رقم قبلي ( 88 درصد ) متفاوت است ، اما در هر حال از نظر اهميت و ميزان ، تقريبا ً با مورد قبلي برابر است . در كل ، با توجه به معيار هاي مذكور مي توانيم 90 درصد مطمئن باشيم ( ميانگين 88 و 93 ، 90 درصد خواهد بود ) كه اين گاو به بيماري يون مبتلا است و 8 درصد ( ميانگين 4 و 12 ، 8 خواهد بود ) احتمال دارد كه اين حيوان به مايكوباكتريوم اويوم زير گونه پاراتوبركلوزيس آلوده نباشد . حال اگر آزمايش ما حساسيتي بيش از 55 درصد داشت چه حالتي پيش خواهد آمد ؟ بايد توجه داشت كه آزمايش هاي فعلي كه براي تشخيص بيماري يون استفاده مي شوند ، حساسيت بالايي دارند . بنابراين در صورتي كه ميزان حساسيت آزمايش در حدود 55 درصد باشد ، ميزان PVP ، تنها از 88 درصد به 94 درصد خواهد رسيد و LR+ ( نسبت احتمالي ) نيز تنها از 93 به 96 درصد مي رسد . در مورد آزمايش هاي تشخيصي بيماري يون ، اين تفاوت ها حالت مطلق ندارند و بصورت نسبي ديده مي شوند . تا چه حد مي توان به نتيجه منفي اعلام شده اطمينان داشت ؟ با توجه به اين كه هيچ يك از آزمايش هاي تجاري موجود نمي توانند حيواني كه در مرحله 1 يا 2 آلودگي قرار دارد شناسايي كنند ، نمي توان 100 درصد مطمئن بود كه نتيجه منفي يك آزمايش كاملا ً صحيح است . با اين حال مي توان احتمال صحيح بودن نتيجه منفي اعلام شده را محاسبه نمود . براي انجام اين مورد نيز حداقل دو معيار وجود دارند كه عبارتند از ميزان تخميني (PVN) و نسبت احتمالي (LR-) . اين دو معيار براي سنجيدن پاسخ منفي اعلام شده توسط آزمايش هاي تشخيصي بكار مي روند و در ضمن براي سنجش آزمايش هاي انجام شده بر روي يك حيوان و يا يك گله نيز بسيار كاربردي هستند . ميزان تخميني منفي بودن نتيجه آزمايش (PVN) : اين معيار ، بيانگر درصدي از حيوانات است كه نتيجه آزمايش تشخيصي بيماري يون در آنها بطور صحيح منفي اعلام شده است . اين معيار با استفاده از حساسيت و اختصاصيت آزمايش و تخمين پيش از آزمون ِ شيوع بيماري مشخص مي شود . فرمول مورد استفاده براي تعيين اين معيار عبارتست از : PVN=SP(1-P)/Sp × (1-P)+[(1-Se)×P براي هر آزمايش كه ميزان حساسيت و اختصاصيت آن مشخص است ، ميزان PVN بر حسب ميزان تخميني شيوع بيماري در گله متغير است . نسبت احتمالي : نسبت احتمالي آزمون هاي منفي ، كاملا ً با PVN ( ميزان تخميني منفي بودن آزمون ) متفاوت است . اين معيار عبارتست از احتمال مشاهده نتيجه منفي در يك گله آلوده ( و نه عاري از آلودگي ) . اين معيار كاملا ً بر خلاف PVN است ، چرا كه در مورد PVN ، نتيجه منفي آزمايش نشان دهنده عاري بودن حيوان از بيماري است . همانند LR+ ، اين معيار نيز با شيوع بيماري ارتباطي ندارد . فرمول مورد استفاده براي محاسبه نسبت احتمالي يك آزمايش منفي عبارتست از : اختصاصيت / حساسيت LR=1- مثالي از مشاهده نتيجه منفي در مورد آزمايش تشخيصي بيماري يون : گاوي كه در مثال قبلي مورد بررسي قرار گرفت را در نظر مي گيريم . در صورتي كه نتيجه آزمايش اين حيوان منفي باشد ، چه حالتي مشاهده خواهد شد ؟ براي محاسبه PVN ، از حساسيت ، اختصاصيت و تخمين پيش از آزمون استفاده مي شود كه با استفاده از فرمول ، ميزان PVN ، برابر با 75 درصد خواهد بود . اين درصد به اين معنا است كه ما 75 درصد اطمينان داريم كه گاو مورد بررسي آلوده نيست و 25درصد احتمال دارد كه پاسخ آزمايش ، منفي كاذب باشد . در صورتي كه نياز باشد ، حتي مي توان با انجام كشت مدفوع نيز از وضعيت بيمار بودن و يا نبودن حيوان مورد بررسي اطمينان حاصل كرد . در صورتي كه آزمايش مورد نظر ما حساسيتي بيش از 55 درصد داشت چه حالتي پيش خواهد آمد ؟ بايستي دقت داشت كه در مواردي كه حساسيت آزمون 55 درصد باشد ، ميزان PVN از 75 به 84 خواهد رسيد . در اين مورد نيز تفاوت مهمي بين اين دو حالت مشاهده نمي شود . جدول 2 : ارزش تخميني يك آزمايش كه با تغيير شيوع بيماري در گله متفاوت است : الايزا الايزا كشت مدفوع كشت مدفوع PVP PVN PVP PVN منفي تخمين پيش از آزمون %15 %99 %98 %99 %1 %47 %96 %100 %97 %5 %68 %92 %100 %94 %10 %82 %84 %100 %87 %20 %88 %75 %100 %80 %30 %92 %66 %100 %71 %40 %95 %51 %100 %63 %50 صفحه اصلي نظرات شما متون ترجمه شده آلبوم عكس تماس با من معرفي سايت به دوستان لينك ها جستجو در اينترنت نظر سنجي سايت نقشه سايت نصب فونت فارسي
براي يك آزمايش كه نتيجه آن مثبت بوده است دو احتمال وجود دارد : پاسخ هاي مثبت صحيح و پاسخ هاي مثبت كاذب . براي منفي بون يك آزمايش نيز دو احتمال وجود دارد : پاسخ هاي منفي صحيح و پاسخ هاي منفي كاذب . دقت آزمايش هاي تشخيصي ، بر پايه وضعيت آلودگي حقيقي حيوانات آزمايش شده استوار است . اين حالت را حساسيت و اختصاصيت آن آرمايش مي نامند . با بالا رفتن حساسيت و اختصاصيت يك آزمايش ، دقت آن آزمايش نيز بالا خواهد رفت . حساسيت : قدرت يك آزمايش براي پيدا نمودن حيوانات آلوده را حساسيت آن آزمايش مي نامند . حساسيت (Se) عبارتست از احتمال بروز پاسخ منفي آزمايش ، در مورد حيوانات عاري از آلودگي و يا احتمال مثبت بودن نتيجه آزمايش در مورد حيوانات آلوده . حساسيت را با بيان درصدي از حيوانات آلوده كه نتيجه آزمايش آنها مثبت بوده است (a/a+c) بيان مي كنند . در گله هاي آلوده ، با كمتر شدن حساسيت آزمايش هاي تشخيصي ، پاسخ هاي منفي كاذب بيشتر خواهند شد . اختصاصيت آزمايش : توانايي يك آزمايش در تشخيص حيوانات آلوده را اختصاصيت آن آزمايش مي نامند . اختصاصيت يك آزمايش (Sp) عبارتست از احتمال منفي بودن نتيجه تست در حيواناتي كه عاري از آلودگي هستند . اختصاصيت يك آزمايش ، به صورت درصد حيوانات غير آلوده اي كه نتيجه آزمايش آنها منفي است (d/b+d) بيان مي شود . با كاسته شدن از اختصاصيت يك آزمايش ، پاسخ هاي مثبت كاذب بيشتري مشاهده مي شود . ميزان حساسيت و اختصاصيت هر آزمايش مخصوص با انجام آن آزمايش در دو جمعيت مستقل دامي مشخص مي شود و هر چه جمعيت دامي مورد مطالعه بيشتر باشد ، اطمينان ما در مورد آن آزمايش بيشتر خواهد شد . براي سنجش ميزان حساسيت ، تعداد زيادي از حيوانات آلوده به ميكروب عامل بيماري را مورد آزمايش قرار مي دهيم و براي سنجش اختصاصيت آزمايش ، از جمعيت برابري از حيوانات كه عاري از آلودگي هستند استفاده مي كنيم . به دليل اين كه آزمايش هاي فعلي تشخيص بيماري يون قادر نيستند آلودگي حيوانات را در مراحل اول و دوم مشخص كنند ، بنابراين حساسيت اين آزمايش ها تنها بر پايه آلودگي حقيقي گله مشخص مي شود . ميزان حساسيت و اختصاصيت آزمايش ها ، مي تواند توسط بعضي از عوامل تحت تاثير قرار گيرد . هنگامي كه حيوانات مورد آزمايش در مراحل اوليه آلودگي باشند ، حساسيت آزمايش بسيار كم خواهد شد . در مقابل ، اگر حيوانات مورد بررسي در مرحله چهار آلودگي باشند ،حساسيت آزمايش به 100 درصد خواهد رسيد . اختصاصيت آزمايش ها ، توسط واكنش هاي متقاطع ساير ميكروارگانيسم هاي مشابه و يا آلودگي اتفاقي نمونه ها به مايكوباكتريوم اويوم زير گونه پاراتوبركلوزيس تحت تاثير قرار مي گيرد . رابطه بين حساسيت و اختصاصيت آزمايش ها ، بصورت يك قاعده كلي است و اين دو معيار ، با يكديگر رابطه معكوس دارند . در آزمايش هايي مانند الايزا ، نتيجه آزمايش ، بصورت كم تا زياد بيان مي شود . در نقطه خاصي از اين رشته ، نتيجه آزمايش به صورت مثبت قلمداد مي شود . بطور مثال ، قطع جرياني كه نشان دهنده سيگنال است ، نمايانگر وجود پادتن عليه ميكروب عامل بيماري يون است كه در جريان ، اختلال ايجاد نموده است . براي مقايسه حساسيت و اختصاصيت ، اين دو معيار را بر اساس نقطه قطع جريان مشخص نموده اند . اگر نقطه قطع جريان به سمت بالا رود ، باعث افزايش حساسيت و در نتيجه آن كاسته شدن از اختصاصيت آزمايش مي شود . با توجه به اين كه دقت آزمايش ها هيچ گاه 100 درصد نيست ، بايد نتايج آزمايش ها مورد تفسير و بررسي قرار گيرد . تاريخچه گله ، نشانه هاي كلينيكي و ميزان تخمين زده شده نتيجه آزمايش از جمله مواردي هستند كه بوسيله آنها مي توان نتيجه يك آزمايش را مورد بررسي قرار داد . عليرغم وجود نقصان هاي موجود در آزمايش هاي تشخيصي فعلي ، اين آزمايش ها از ابزار هاي سودمندي هستند كه بوسيله آنها مي توان روش هاي مديريتي و كنترلي در گله را بهتر نمود . نكته مثبت اين آزمايش ها اين است كه ما ، بواسطه استفاده از اين آزمايش ها بسياري از بيماري هاي ديگر موجود در گله را مانند مايكوباكتريوم بوويس عامل سل گاوي را نيز يا كنترل نموده و يا از گله حذف كرده ايم . تخمين درصدي از حيوانات گله كه واقعا ً آلوده هستند : براي جلوگيري و كنترل بيماري در گله ، دانستن درصد حيوانات آلوده در گله ، بطور مثال آگاهي از ميزان شيوع ميزان بيماري ، در اتخاذ روش هاي مديريتي بسيار مفيد خواهد بود . همچنين اين اطلاعات در هنگام تفسير نتايج آزمايش هاي انجام شده در تشخيص ، و يا مطالعه روند پيشگيري از بروز بيماري نيز بسيار مفيد خواهند بود . ميزان تخميني شيوع بيماري (EP) : ميزان شيوع آلودگي در يك گله را مي توان با توجه به اطلاعات موجود در مورد تاريخچه حيواناتي كه نتيجه آزمايش هاي آنها مثبت بوده است حدس زد . اين آزمايش ها عبارتند از كشت مدفوع ، آزمايش هاي ميكروسكوپي بر روي بافت روده و يا شواهد پس از مرگ ِ آسيب هاي روده كه نشان دهنده وجود بيماري يون باشد . به ازاي هر نمونه بيمار كه در مرحله 4 آلودگي ( مرحله اي كه علائم كلينيكي بيماري در آن مشخص هستند ) قرار دارد ، 5 تا 15 درصد حيوانات ديگر گله نيز حامل اين آلودگي هستند ، ولي فعلا ً علائم بيماري را نشان نمي دهند . اين مطلب به اين معناست كه در يك گله 100 تايي گاو كه يكي از آنها علائم بيماري را نشان مي دهد ، 5 تا 15 درصد حيوانات ديگر گله نيز آلوده هستند . همچنين اين درصد ، ميزان شيوع بيماري را نيز به دليل وجود عوامل مديريتي موثر در انتقال آلودگي تحت تاثير قرار مي دهد . ولي در چنين شرايطي كه ما اطلاع چنداني در مورد ميزان آلودگي گله نداريم . بايستي اقدامات مديريتي را در اسرع وقت انجام داد . شيوع آشكار بيماري (AP) : معيار ديگري كه مي توان با استفاده از آن درصد حيوانات آلوده را مشخص كرد ، استفاده از نتيجه آزمايش ها در كل گله است . درصد حيواناتي كه نتيجه آزمايش بيماري در مورد آنها مثبت است ( حيواناتي كه نتيجه تست آنها مثبت بوده است بر حسب تعداد كل حيوانات به دو دسته تقسيم مي شود ) ، را شيوع آشكار بيماري مي نامند . شيوع حقيقي بيماري (P) : با مشخص شدن شيوع آشكار ، مي توان از اين معيار براي مشخص كردن درصد دقيق حيوانات تست مثبت و يا همان شيوع حقيقي استفاده كرد . شيوع حقيقي را با استفاده از يك فرمول كه در آن حساسيت و اختصاصيت آزمايش و شيوع آشكار به كار رفته است مشخص مي كنند . اين فرمول به قرار زير است : (1-اختصاصيت)+حساسيت × (1-اختصاصيت)+شيوع آشكار=شيوع حقيقي بطور مثال پس از كشت مدفوع تمام حيوانات گله ، نتيجه آزمايش 8 درصد آنها مثبت بوده است و مي دانيم كه حساسيت اين آزمايش 40 و اختصاصيت آن 9/99 درصد است . بنابراين (40+999/0)×(8/0+999/0)=شيوع حقيقي و در نهايت P=0/20 و يا 20 درصد خواهد بود . لذا با انجام اين روش ، ميزان آلودگي حقيقي (P) ، 20 درصد محاسبه شد ، در حالي كه خود آزمايش مدفوع (AP) ، ميزان آلودگي را 8 درصد بيان كرده بود . روش ديگر بدست آوردن شيوع حقيقي آلودگي در گله اين است كه ميزان شيوع آشكار را دو برابر كنيم . البته اگر ميزان حساسيت آزمايش ما كم ( مثلا در حدود 35 درصد ) باشد ، شيوع حقيقي ما 5/2 خواهد بود كه اين ميزان ، سه برابر شيوع آشكار خواهد بود . بطور كلي در اكثر گله ها ، ميزان شيوع آشكار ، كمتر از شيوع حقيقي ( شيوع متعادل ) است . تا چه ميزان مي توان به نتيجه مثبت اعلام شده مطمئن بود ؟ معمولا ً هنگامي كه نتيجه يك تست توسط آزمايشگاه مثبت اعلام مي شود ، همواره سوال ما اين است : آيا اين نتيجه صحيح است ؟ بطور كلي ، ميزان اطمينان ما از پاسخ آزمايشگاه ( مثبت ، كمي مثبت و يا مشكوك ) بسيار مهم است . بطور كلي براي مطمئن شدن از نتيجه آزمايش ، دو معيار وجود دارند . اين دو معيار عبارتند از تخمين مثبت بودن نتيجه آزمايش (PVP) و نسبت احتمالي نتايج مثبت(LR+) . ميزان تخميني آلودگي (PVP) : اين معيار ، درصد حيوانات آلوده اي كه نتيجه آزمايش آنها بطور صحيح مثبت اعلام شده است را نشان مي دهد . اين معيار عبارتست از احتمال اين كه نتيجه مثبت تست ، آلودگي حقيقي را نشان دهد . براي محاسبه PVP ، بايد ميزان حساسيت و اختصاصيت آزمايش و همچنين شيوع و يا همان تخمين پيش از آزمايش (PTE) را محاسبه كنيم ( كه تا چه اندازه ممكن است كه اين حيوان آلوده باشد ) . در مورد هر آزمايش مشخص كه ميزان حساسيت و اختصاصيت آن مشخص باشد ، ميزان PVP به شيوع تخميني بيماري در گله مورد بررسي بستگي دارد . تخمين پيش از آزمايش نيز ، خود با ميزان آلودگي حقيقي نسبت معكوس دارد و هر چه اطلاعات ما در موارد زير بيشتر باشد ، ميزان آلودگي حقيقي نيز كمتر خواهد بود . اين موارد عبارتند از : 1 - تخمين ميزان شيوع بيماري در گله 2 - تشخيص احتمالي دامپزشك . بطور مثال تشخيص وي مبني بر احتمال وجود بيماري يون در گله 3 - شيوع آشكار بيماري در گله 4 - شيوع متعادل بيماري (P) در كل گله فرمول مورد استفاده براي تخمين ميزان وجود نتيجه مثبت در گله به قرار زيراست : (شيوع حقيقي-1)(اختصاصيت-1)+(اختصاصيت×شيوع حقيقي)=PVP احتمال نسبي : احتمال نسبي نيز يكي ديگر از راه هايي است كه از طريق آن مي توان احتمال وجود بيماري را پس از انجام آزمايش محاسبه نمود . بر خلاف مورد قبلي ،اين معيار با ميزان شيوع بيماري ازتباطي ندارد . نسبت مثبت بودن يك آزمايش بيانگر اين مطلب است كه نتيجه مثبت ، چند بار در گله هاي آلوده ديده شده است تا در حيوانات غير آلوده ؟ فرمول مورد استفاده براي محاسبه نسبت احتمالي مثبت بودن نتيجه يك آزمايش عبارتست از : اختصاصيت آزمايش -1 / حساسيت = LR + نمونه اي از آزمايشي كه نتيجه آن مثبت بوده است در مثال زير آورده شده است : ما با گاوي 6 ساله كه مبتلا به اسهال و كاهش وزن است ، ولي تب ندارد و اشتهايي مناسبي نيز دارد روبرو هستيم . تا كنون در گله اي كه اين گاو در آن است هيچ گونه سابقه و يا نشاني باليني و يا فيزيكي از وجود بيماري يون مشاهده نشده است . انتخاب هاي ما به سه مورد بيماري مشابه محدود شده است كه بيماري يون نيز يكي از آنها است ، چرا كه تخمين پيش از آزمايش (PTE) به ميزان 33 درصد مي باشد . براي محاسبه ميزان تخميني آلودگي (PVP) ، از آزمايش الايزا با حساسيت 25 درصد و اختصاصيت 98 استفاده مي كنيم كه در نتيجه ، PVP محاسبه شده ، 88 درصد خواهد بود . اين نتيجه به اين معنا است كه ما مي توانيم 88 درصد مطمئن باشيم كه گاو مورد بررسي ، به بيماري يون مبتلا است و 12 درصد نيز احتمال دارد كه عامل ديگري سبب بروز شرايط فعلي اين دام شده باشد و پاسخ آزمايش ما ، مثبت كاذب بوده باشد . نسبت احتمالي اين نمونه به صورت 15:1 بيان مي شود . اين نسبت به اين معنا است كه احتمال مثبت بودن اين آزمايش در حيوانات آلوده ، 15 برابر بيشتر از حيوانات غير آلوده است . با تبديل اين نسبت به احتمال ، عدد 93 درصد رابدست مي آوريم كه اگرچه با رقم قبلي ( 88 درصد ) متفاوت است ، اما در هر حال از نظر اهميت و ميزان ، تقريبا ً با مورد قبلي برابر است . در كل ، با توجه به معيار هاي مذكور مي توانيم 90 درصد مطمئن باشيم ( ميانگين 88 و 93 ، 90 درصد خواهد بود ) كه اين گاو به بيماري يون مبتلا است و 8 درصد ( ميانگين 4 و 12 ، 8 خواهد بود ) احتمال دارد كه اين حيوان به مايكوباكتريوم اويوم زير گونه پاراتوبركلوزيس آلوده نباشد . حال اگر آزمايش ما حساسيتي بيش از 55 درصد داشت چه حالتي پيش خواهد آمد ؟ بايد توجه داشت كه آزمايش هاي فعلي كه براي تشخيص بيماري يون استفاده مي شوند ، حساسيت بالايي دارند . بنابراين در صورتي كه ميزان حساسيت آزمايش در حدود 55 درصد باشد ، ميزان PVP ، تنها از 88 درصد به 94 درصد خواهد رسيد و LR+ ( نسبت احتمالي ) نيز تنها از 93 به 96 درصد مي رسد . در مورد آزمايش هاي تشخيصي بيماري يون ، اين تفاوت ها حالت مطلق ندارند و بصورت نسبي ديده مي شوند . تا چه حد مي توان به نتيجه منفي اعلام شده اطمينان داشت ؟ با توجه به اين كه هيچ يك از آزمايش هاي تجاري موجود نمي توانند حيواني كه در مرحله 1 يا 2 آلودگي قرار دارد شناسايي كنند ، نمي توان 100 درصد مطمئن بود كه نتيجه منفي يك آزمايش كاملا ً صحيح است . با اين حال مي توان احتمال صحيح بودن نتيجه منفي اعلام شده را محاسبه نمود . براي انجام اين مورد نيز حداقل دو معيار وجود دارند كه عبارتند از ميزان تخميني (PVN) و نسبت احتمالي (LR-) . اين دو معيار براي سنجيدن پاسخ منفي اعلام شده توسط آزمايش هاي تشخيصي بكار مي روند و در ضمن براي سنجش آزمايش هاي انجام شده بر روي يك حيوان و يا يك گله نيز بسيار كاربردي هستند . ميزان تخميني منفي بودن نتيجه آزمايش (PVN) : اين معيار ، بيانگر درصدي از حيوانات است كه نتيجه آزمايش تشخيصي بيماري يون در آنها بطور صحيح منفي اعلام شده است . اين معيار با استفاده از حساسيت و اختصاصيت آزمايش و تخمين پيش از آزمون ِ شيوع بيماري مشخص مي شود . فرمول مورد استفاده براي تعيين اين معيار عبارتست از : PVN=SP(1-P)/Sp × (1-P)+[(1-Se)×P براي هر آزمايش كه ميزان حساسيت و اختصاصيت آن مشخص است ، ميزان PVN بر حسب ميزان تخميني شيوع بيماري در گله متغير است . نسبت احتمالي : نسبت احتمالي آزمون هاي منفي ، كاملا ً با PVN ( ميزان تخميني منفي بودن آزمون ) متفاوت است . اين معيار عبارتست از احتمال مشاهده نتيجه منفي در يك گله آلوده ( و نه عاري از آلودگي ) . اين معيار كاملا ً بر خلاف PVN است ، چرا كه در مورد PVN ، نتيجه منفي آزمايش نشان دهنده عاري بودن حيوان از بيماري است . همانند LR+ ، اين معيار نيز با شيوع بيماري ارتباطي ندارد . فرمول مورد استفاده براي محاسبه نسبت احتمالي يك آزمايش منفي عبارتست از : اختصاصيت / حساسيت LR=1- مثالي از مشاهده نتيجه منفي در مورد آزمايش تشخيصي بيماري يون : گاوي كه در مثال قبلي مورد بررسي قرار گرفت را در نظر مي گيريم . در صورتي كه نتيجه آزمايش اين حيوان منفي باشد ، چه حالتي مشاهده خواهد شد ؟ براي محاسبه PVN ، از حساسيت ، اختصاصيت و تخمين پيش از آزمون استفاده مي شود كه با استفاده از فرمول ، ميزان PVN ، برابر با 75 درصد خواهد بود . اين درصد به اين معنا است كه ما 75 درصد اطمينان داريم كه گاو مورد بررسي آلوده نيست و 25درصد احتمال دارد كه پاسخ آزمايش ، منفي كاذب باشد . در صورتي كه نياز باشد ، حتي مي توان با انجام كشت مدفوع نيز از وضعيت بيمار بودن و يا نبودن حيوان مورد بررسي اطمينان حاصل كرد . در صورتي كه آزمايش مورد نظر ما حساسيتي بيش از 55 درصد داشت چه حالتي پيش خواهد آمد ؟ بايستي دقت داشت كه در مواردي كه حساسيت آزمون 55 درصد باشد ، ميزان PVN از 75 به 84 خواهد رسيد . در اين مورد نيز تفاوت مهمي بين اين دو حالت مشاهده نمي شود . جدول 2 : ارزش تخميني يك آزمايش كه با تغيير شيوع بيماري در گله متفاوت است : الايزا الايزا كشت مدفوع كشت مدفوع PVP PVN PVP PVN منفي تخمين پيش از آزمون %15 %99 %98 %99 %1 %47 %96 %100 %97 %5 %68 %92 %100 %94 %10 %82 %84 %100 %87 %20 %88 %75 %100 %80 %30 %92 %66 %100 %71 %40 %95 %51 %100 %63 %50 صفحه اصلي نظرات شما متون ترجمه شده آلبوم عكس تماس با من معرفي سايت به دوستان لينك ها جستجو در اينترنت نظر سنجي سايت نقشه سايت نصب فونت فارسي
بطور مثال پس از كشت مدفوع تمام حيوانات گله ، نتيجه آزمايش 8 درصد آنها مثبت بوده است و مي دانيم كه حساسيت اين آزمايش 40 و اختصاصيت آن 9/99 درصد است . بنابراين (40+999/0)×(8/0+999/0)=شيوع حقيقي و در نهايت P=0/20 و يا 20 درصد خواهد بود . لذا با انجام اين روش ، ميزان آلودگي حقيقي (P) ، 20 درصد محاسبه شد ، در حالي كه خود آزمايش مدفوع (AP) ، ميزان آلودگي را 8 درصد بيان كرده بود . روش ديگر بدست آوردن شيوع حقيقي آلودگي در گله اين است كه ميزان شيوع آشكار را دو برابر كنيم . البته اگر ميزان حساسيت آزمايش ما كم ( مثلا در حدود 35 درصد ) باشد ، شيوع حقيقي ما 5/2 خواهد بود كه اين ميزان ، سه برابر شيوع آشكار خواهد بود . بطور كلي در اكثر گله ها ، ميزان شيوع آشكار ، كمتر از شيوع حقيقي ( شيوع متعادل ) است . تا چه ميزان مي توان به نتيجه مثبت اعلام شده مطمئن بود ؟ معمولا ً هنگامي كه نتيجه يك تست توسط آزمايشگاه مثبت اعلام مي شود ، همواره سوال ما اين است : آيا اين نتيجه صحيح است ؟ بطور كلي ، ميزان اطمينان ما از پاسخ آزمايشگاه ( مثبت ، كمي مثبت و يا مشكوك ) بسيار مهم است . بطور كلي براي مطمئن شدن از نتيجه آزمايش ، دو معيار وجود دارند . اين دو معيار عبارتند از تخمين مثبت بودن نتيجه آزمايش (PVP) و نسبت احتمالي نتايج مثبت(LR+) . ميزان تخميني آلودگي (PVP) : اين معيار ، درصد حيوانات آلوده اي كه نتيجه آزمايش آنها بطور صحيح مثبت اعلام شده است را نشان مي دهد . اين معيار عبارتست از احتمال اين كه نتيجه مثبت تست ، آلودگي حقيقي را نشان دهد . براي محاسبه PVP ، بايد ميزان حساسيت و اختصاصيت آزمايش و همچنين شيوع و يا همان تخمين پيش از آزمايش (PTE) را محاسبه كنيم ( كه تا چه اندازه ممكن است كه اين حيوان آلوده باشد ) . در مورد هر آزمايش مشخص كه ميزان حساسيت و اختصاصيت آن مشخص باشد ، ميزان PVP به شيوع تخميني بيماري در گله مورد بررسي بستگي دارد . تخمين پيش از آزمايش نيز ، خود با ميزان آلودگي حقيقي نسبت معكوس دارد و هر چه اطلاعات ما در موارد زير بيشتر باشد ، ميزان آلودگي حقيقي نيز كمتر خواهد بود . اين موارد عبارتند از : 1 - تخمين ميزان شيوع بيماري در گله 2 - تشخيص احتمالي دامپزشك . بطور مثال تشخيص وي مبني بر احتمال وجود بيماري يون در گله 3 - شيوع آشكار بيماري در گله 4 - شيوع متعادل بيماري (P) در كل گله فرمول مورد استفاده براي تخمين ميزان وجود نتيجه مثبت در گله به قرار زيراست : (شيوع حقيقي-1)(اختصاصيت-1)+(اختصاصيت×شيوع حقيقي)=PVP احتمال نسبي : احتمال نسبي نيز يكي ديگر از راه هايي است كه از طريق آن مي توان احتمال وجود بيماري را پس از انجام آزمايش محاسبه نمود . بر خلاف مورد قبلي ،اين معيار با ميزان شيوع بيماري ازتباطي ندارد . نسبت مثبت بودن يك آزمايش بيانگر اين مطلب است كه نتيجه مثبت ، چند بار در گله هاي آلوده ديده شده است تا در حيوانات غير آلوده ؟ فرمول مورد استفاده براي محاسبه نسبت احتمالي مثبت بودن نتيجه يك آزمايش عبارتست از : اختصاصيت آزمايش -1 / حساسيت = LR + نمونه اي از آزمايشي كه نتيجه آن مثبت بوده است در مثال زير آورده شده است : ما با گاوي 6 ساله كه مبتلا به اسهال و كاهش وزن است ، ولي تب ندارد و اشتهايي مناسبي نيز دارد روبرو هستيم . تا كنون در گله اي كه اين گاو در آن است هيچ گونه سابقه و يا نشاني باليني و يا فيزيكي از وجود بيماري يون مشاهده نشده است . انتخاب هاي ما به سه مورد بيماري مشابه محدود شده است كه بيماري يون نيز يكي از آنها است ، چرا كه تخمين پيش از آزمايش (PTE) به ميزان 33 درصد مي باشد . براي محاسبه ميزان تخميني آلودگي (PVP) ، از آزمايش الايزا با حساسيت 25 درصد و اختصاصيت 98 استفاده مي كنيم كه در نتيجه ، PVP محاسبه شده ، 88 درصد خواهد بود . اين نتيجه به اين معنا است كه ما مي توانيم 88 درصد مطمئن باشيم كه گاو مورد بررسي ، به بيماري يون مبتلا است و 12 درصد نيز احتمال دارد كه عامل ديگري سبب بروز شرايط فعلي اين دام شده باشد و پاسخ آزمايش ما ، مثبت كاذب بوده باشد . نسبت احتمالي اين نمونه به صورت 15:1 بيان مي شود . اين نسبت به اين معنا است كه احتمال مثبت بودن اين آزمايش در حيوانات آلوده ، 15 برابر بيشتر از حيوانات غير آلوده است . با تبديل اين نسبت به احتمال ، عدد 93 درصد رابدست مي آوريم كه اگرچه با رقم قبلي ( 88 درصد ) متفاوت است ، اما در هر حال از نظر اهميت و ميزان ، تقريبا ً با مورد قبلي برابر است . در كل ، با توجه به معيار هاي مذكور مي توانيم 90 درصد مطمئن باشيم ( ميانگين 88 و 93 ، 90 درصد خواهد بود ) كه اين گاو به بيماري يون مبتلا است و 8 درصد ( ميانگين 4 و 12 ، 8 خواهد بود ) احتمال دارد كه اين حيوان به مايكوباكتريوم اويوم زير گونه پاراتوبركلوزيس آلوده نباشد . حال اگر آزمايش ما حساسيتي بيش از 55 درصد داشت چه حالتي پيش خواهد آمد ؟ بايد توجه داشت كه آزمايش هاي فعلي كه براي تشخيص بيماري يون استفاده مي شوند ، حساسيت بالايي دارند . بنابراين در صورتي كه ميزان حساسيت آزمايش در حدود 55 درصد باشد ، ميزان PVP ، تنها از 88 درصد به 94 درصد خواهد رسيد و LR+ ( نسبت احتمالي ) نيز تنها از 93 به 96 درصد مي رسد . در مورد آزمايش هاي تشخيصي بيماري يون ، اين تفاوت ها حالت مطلق ندارند و بصورت نسبي ديده مي شوند . تا چه حد مي توان به نتيجه منفي اعلام شده اطمينان داشت ؟ با توجه به اين كه هيچ يك از آزمايش هاي تجاري موجود نمي توانند حيواني كه در مرحله 1 يا 2 آلودگي قرار دارد شناسايي كنند ، نمي توان 100 درصد مطمئن بود كه نتيجه منفي يك آزمايش كاملا ً صحيح است . با اين حال مي توان احتمال صحيح بودن نتيجه منفي اعلام شده را محاسبه نمود . براي انجام اين مورد نيز حداقل دو معيار وجود دارند كه عبارتند از ميزان تخميني (PVN) و نسبت احتمالي (LR-) . اين دو معيار براي سنجيدن پاسخ منفي اعلام شده توسط آزمايش هاي تشخيصي بكار مي روند و در ضمن براي سنجش آزمايش هاي انجام شده بر روي يك حيوان و يا يك گله نيز بسيار كاربردي هستند . ميزان تخميني منفي بودن نتيجه آزمايش (PVN) : اين معيار ، بيانگر درصدي از حيوانات است كه نتيجه آزمايش تشخيصي بيماري يون در آنها بطور صحيح منفي اعلام شده است . اين معيار با استفاده از حساسيت و اختصاصيت آزمايش و تخمين پيش از آزمون ِ شيوع بيماري مشخص مي شود . فرمول مورد استفاده براي تعيين اين معيار عبارتست از : PVN=SP(1-P)/Sp × (1-P)+[(1-Se)×P براي هر آزمايش كه ميزان حساسيت و اختصاصيت آن مشخص است ، ميزان PVN بر حسب ميزان تخميني شيوع بيماري در گله متغير است . نسبت احتمالي : نسبت احتمالي آزمون هاي منفي ، كاملا ً با PVN ( ميزان تخميني منفي بودن آزمون ) متفاوت است . اين معيار عبارتست از احتمال مشاهده نتيجه منفي در يك گله آلوده ( و نه عاري از آلودگي ) . اين معيار كاملا ً بر خلاف PVN است ، چرا كه در مورد PVN ، نتيجه منفي آزمايش نشان دهنده عاري بودن حيوان از بيماري است . همانند LR+ ، اين معيار نيز با شيوع بيماري ارتباطي ندارد . فرمول مورد استفاده براي محاسبه نسبت احتمالي يك آزمايش منفي عبارتست از : اختصاصيت / حساسيت LR=1- مثالي از مشاهده نتيجه منفي در مورد آزمايش تشخيصي بيماري يون : گاوي كه در مثال قبلي مورد بررسي قرار گرفت را در نظر مي گيريم . در صورتي كه نتيجه آزمايش اين حيوان منفي باشد ، چه حالتي مشاهده خواهد شد ؟ براي محاسبه PVN ، از حساسيت ، اختصاصيت و تخمين پيش از آزمون استفاده مي شود كه با استفاده از فرمول ، ميزان PVN ، برابر با 75 درصد خواهد بود . اين درصد به اين معنا است كه ما 75 درصد اطمينان داريم كه گاو مورد بررسي آلوده نيست و 25درصد احتمال دارد كه پاسخ آزمايش ، منفي كاذب باشد . در صورتي كه نياز باشد ، حتي مي توان با انجام كشت مدفوع نيز از وضعيت بيمار بودن و يا نبودن حيوان مورد بررسي اطمينان حاصل كرد . در صورتي كه آزمايش مورد نظر ما حساسيتي بيش از 55 درصد داشت چه حالتي پيش خواهد آمد ؟ بايستي دقت داشت كه در مواردي كه حساسيت آزمون 55 درصد باشد ، ميزان PVN از 75 به 84 خواهد رسيد . در اين مورد نيز تفاوت مهمي بين اين دو حالت مشاهده نمي شود . جدول 2 : ارزش تخميني يك آزمايش كه با تغيير شيوع بيماري در گله متفاوت است : الايزا الايزا كشت مدفوع كشت مدفوع PVP PVN PVP PVN منفي تخمين پيش از آزمون %15 %99 %98 %99 %1 %47 %96 %100 %97 %5 %68 %92 %100 %94 %10 %82 %84 %100 %87 %20 %88 %75 %100 %80 %30 %92 %66 %100 %71 %40 %95 %51 %100 %63 %50 صفحه اصلي نظرات شما متون ترجمه شده آلبوم عكس تماس با من معرفي سايت به دوستان لينك ها جستجو در اينترنت نظر سنجي سايت نقشه سايت نصب فونت فارسي
و در نهايت P=0/20 و يا 20 درصد خواهد بود . لذا با انجام اين روش ، ميزان آلودگي حقيقي (P) ، 20 درصد محاسبه شد ، در حالي كه خود آزمايش مدفوع (AP) ، ميزان آلودگي را 8 درصد بيان كرده بود . روش ديگر بدست آوردن شيوع حقيقي آلودگي در گله اين است كه ميزان شيوع آشكار را دو برابر كنيم . البته اگر ميزان حساسيت آزمايش ما كم ( مثلا در حدود 35 درصد ) باشد ، شيوع حقيقي ما 5/2 خواهد بود كه اين ميزان ، سه برابر شيوع آشكار خواهد بود . بطور كلي در اكثر گله ها ، ميزان شيوع آشكار ، كمتر از شيوع حقيقي ( شيوع متعادل ) است . تا چه ميزان مي توان به نتيجه مثبت اعلام شده مطمئن بود ؟ معمولا ً هنگامي كه نتيجه يك تست توسط آزمايشگاه مثبت اعلام مي شود ، همواره سوال ما اين است : آيا اين نتيجه صحيح است ؟ بطور كلي ، ميزان اطمينان ما از پاسخ آزمايشگاه ( مثبت ، كمي مثبت و يا مشكوك ) بسيار مهم است . بطور كلي براي مطمئن شدن از نتيجه آزمايش ، دو معيار وجود دارند . اين دو معيار عبارتند از تخمين مثبت بودن نتيجه آزمايش (PVP) و نسبت احتمالي نتايج مثبت(LR+) . ميزان تخميني آلودگي (PVP) : اين معيار ، درصد حيوانات آلوده اي كه نتيجه آزمايش آنها بطور صحيح مثبت اعلام شده است را نشان مي دهد . اين معيار عبارتست از احتمال اين كه نتيجه مثبت تست ، آلودگي حقيقي را نشان دهد . براي محاسبه PVP ، بايد ميزان حساسيت و اختصاصيت آزمايش و همچنين شيوع و يا همان تخمين پيش از آزمايش (PTE) را محاسبه كنيم ( كه تا چه اندازه ممكن است كه اين حيوان آلوده باشد ) . در مورد هر آزمايش مشخص كه ميزان حساسيت و اختصاصيت آن مشخص باشد ، ميزان PVP به شيوع تخميني بيماري در گله مورد بررسي بستگي دارد . تخمين پيش از آزمايش نيز ، خود با ميزان آلودگي حقيقي نسبت معكوس دارد و هر چه اطلاعات ما در موارد زير بيشتر باشد ، ميزان آلودگي حقيقي نيز كمتر خواهد بود . اين موارد عبارتند از : 1 - تخمين ميزان شيوع بيماري در گله 2 - تشخيص احتمالي دامپزشك . بطور مثال تشخيص وي مبني بر احتمال وجود بيماري يون در گله 3 - شيوع آشكار بيماري در گله 4 - شيوع متعادل بيماري (P) در كل گله فرمول مورد استفاده براي تخمين ميزان وجود نتيجه مثبت در گله به قرار زيراست : (شيوع حقيقي-1)(اختصاصيت-1)+(اختصاصيت×شيوع حقيقي)=PVP احتمال نسبي : احتمال نسبي نيز يكي ديگر از راه هايي است كه از طريق آن مي توان احتمال وجود بيماري را پس از انجام آزمايش محاسبه نمود . بر خلاف مورد قبلي ،اين معيار با ميزان شيوع بيماري ازتباطي ندارد . نسبت مثبت بودن يك آزمايش بيانگر اين مطلب است كه نتيجه مثبت ، چند بار در گله هاي آلوده ديده شده است تا در حيوانات غير آلوده ؟ فرمول مورد استفاده براي محاسبه نسبت احتمالي مثبت بودن نتيجه يك آزمايش عبارتست از : اختصاصيت آزمايش -1 / حساسيت = LR + نمونه اي از آزمايشي كه نتيجه آن مثبت بوده است در مثال زير آورده شده است : ما با گاوي 6 ساله كه مبتلا به اسهال و كاهش وزن است ، ولي تب ندارد و اشتهايي مناسبي نيز دارد روبرو هستيم . تا كنون در گله اي كه اين گاو در آن است هيچ گونه سابقه و يا نشاني باليني و يا فيزيكي از وجود بيماري يون مشاهده نشده است . انتخاب هاي ما به سه مورد بيماري مشابه محدود شده است كه بيماري يون نيز يكي از آنها است ، چرا كه تخمين پيش از آزمايش (PTE) به ميزان 33 درصد مي باشد . براي محاسبه ميزان تخميني آلودگي (PVP) ، از آزمايش الايزا با حساسيت 25 درصد و اختصاصيت 98 استفاده مي كنيم كه در نتيجه ، PVP محاسبه شده ، 88 درصد خواهد بود . اين نتيجه به اين معنا است كه ما مي توانيم 88 درصد مطمئن باشيم كه گاو مورد بررسي ، به بيماري يون مبتلا است و 12 درصد نيز احتمال دارد كه عامل ديگري سبب بروز شرايط فعلي اين دام شده باشد و پاسخ آزمايش ما ، مثبت كاذب بوده باشد . نسبت احتمالي اين نمونه به صورت 15:1 بيان مي شود . اين نسبت به اين معنا است كه احتمال مثبت بودن اين آزمايش در حيوانات آلوده ، 15 برابر بيشتر از حيوانات غير آلوده است . با تبديل اين نسبت به احتمال ، عدد 93 درصد رابدست مي آوريم كه اگرچه با رقم قبلي ( 88 درصد ) متفاوت است ، اما در هر حال از نظر اهميت و ميزان ، تقريبا ً با مورد قبلي برابر است . در كل ، با توجه به معيار هاي مذكور مي توانيم 90 درصد مطمئن باشيم ( ميانگين 88 و 93 ، 90 درصد خواهد بود ) كه اين گاو به بيماري يون مبتلا است و 8 درصد ( ميانگين 4 و 12 ، 8 خواهد بود ) احتمال دارد كه اين حيوان به مايكوباكتريوم اويوم زير گونه پاراتوبركلوزيس آلوده نباشد . حال اگر آزمايش ما حساسيتي بيش از 55 درصد داشت چه حالتي پيش خواهد آمد ؟ بايد توجه داشت كه آزمايش هاي فعلي كه براي تشخيص بيماري يون استفاده مي شوند ، حساسيت بالايي دارند . بنابراين در صورتي كه ميزان حساسيت آزمايش در حدود 55 درصد باشد ، ميزان PVP ، تنها از 88 درصد به 94 درصد خواهد رسيد و LR+ ( نسبت احتمالي ) نيز تنها از 93 به 96 درصد مي رسد . در مورد آزمايش هاي تشخيصي بيماري يون ، اين تفاوت ها حالت مطلق ندارند و بصورت نسبي ديده مي شوند . تا چه حد مي توان به نتيجه منفي اعلام شده اطمينان داشت ؟ با توجه به اين كه هيچ يك از آزمايش هاي تجاري موجود نمي توانند حيواني كه در مرحله 1 يا 2 آلودگي قرار دارد شناسايي كنند ، نمي توان 100 درصد مطمئن بود كه نتيجه منفي يك آزمايش كاملا ً صحيح است . با اين حال مي توان احتمال صحيح بودن نتيجه منفي اعلام شده را محاسبه نمود . براي انجام اين مورد نيز حداقل دو معيار وجود دارند كه عبارتند از ميزان تخميني (PVN) و نسبت احتمالي (LR-) . اين دو معيار براي سنجيدن پاسخ منفي اعلام شده توسط آزمايش هاي تشخيصي بكار مي روند و در ضمن براي سنجش آزمايش هاي انجام شده بر روي يك حيوان و يا يك گله نيز بسيار كاربردي هستند . ميزان تخميني منفي بودن نتيجه آزمايش (PVN) : اين معيار ، بيانگر درصدي از حيوانات است كه نتيجه آزمايش تشخيصي بيماري يون در آنها بطور صحيح منفي اعلام شده است . اين معيار با استفاده از حساسيت و اختصاصيت آزمايش و تخمين پيش از آزمون ِ شيوع بيماري مشخص مي شود . فرمول مورد استفاده براي تعيين اين معيار عبارتست از : PVN=SP(1-P)/Sp × (1-P)+[(1-Se)×P براي هر آزمايش كه ميزان حساسيت و اختصاصيت آن مشخص است ، ميزان PVN بر حسب ميزان تخميني شيوع بيماري در گله متغير است . نسبت احتمالي : نسبت احتمالي آزمون هاي منفي ، كاملا ً با PVN ( ميزان تخميني منفي بودن آزمون ) متفاوت است . اين معيار عبارتست از احتمال مشاهده نتيجه منفي در يك گله آلوده ( و نه عاري از آلودگي ) . اين معيار كاملا ً بر خلاف PVN است ، چرا كه در مورد PVN ، نتيجه منفي آزمايش نشان دهنده عاري بودن حيوان از بيماري است . همانند LR+ ، اين معيار نيز با شيوع بيماري ارتباطي ندارد . فرمول مورد استفاده براي محاسبه نسبت احتمالي يك آزمايش منفي عبارتست از : اختصاصيت / حساسيت LR=1- مثالي از مشاهده نتيجه منفي در مورد آزمايش تشخيصي بيماري يون : گاوي كه در مثال قبلي مورد بررسي قرار گرفت را در نظر مي گيريم . در صورتي كه نتيجه آزمايش اين حيوان منفي باشد ، چه حالتي مشاهده خواهد شد ؟ براي محاسبه PVN ، از حساسيت ، اختصاصيت و تخمين پيش از آزمون استفاده مي شود كه با استفاده از فرمول ، ميزان PVN ، برابر با 75 درصد خواهد بود . اين درصد به اين معنا است كه ما 75 درصد اطمينان داريم كه گاو مورد بررسي آلوده نيست و 25درصد احتمال دارد كه پاسخ آزمايش ، منفي كاذب باشد . در صورتي كه نياز باشد ، حتي مي توان با انجام كشت مدفوع نيز از وضعيت بيمار بودن و يا نبودن حيوان مورد بررسي اطمينان حاصل كرد . در صورتي كه آزمايش مورد نظر ما حساسيتي بيش از 55 درصد داشت چه حالتي پيش خواهد آمد ؟ بايستي دقت داشت كه در مواردي كه حساسيت آزمون 55 درصد باشد ، ميزان PVN از 75 به 84 خواهد رسيد . در اين مورد نيز تفاوت مهمي بين اين دو حالت مشاهده نمي شود . جدول 2 : ارزش تخميني يك آزمايش كه با تغيير شيوع بيماري در گله متفاوت است : الايزا الايزا كشت مدفوع كشت مدفوع PVP PVN PVP PVN منفي تخمين پيش از آزمون %15 %99 %98 %99 %1 %47 %96 %100 %97 %5 %68 %92 %100 %94 %10 %82 %84 %100 %87 %20 %88 %75 %100 %80 %30 %92 %66 %100 %71 %40 %95 %51 %100 %63 %50 صفحه اصلي نظرات شما متون ترجمه شده آلبوم عكس تماس با من معرفي سايت به دوستان لينك ها جستجو در اينترنت نظر سنجي سايت نقشه سايت نصب فونت فارسي
احتمال نسبي : احتمال نسبي نيز يكي ديگر از راه هايي است كه از طريق آن مي توان احتمال وجود بيماري را پس از انجام آزمايش محاسبه نمود . بر خلاف مورد قبلي ،اين معيار با ميزان شيوع بيماري ازتباطي ندارد . نسبت مثبت بودن يك آزمايش بيانگر اين مطلب است كه نتيجه مثبت ، چند بار در گله هاي آلوده ديده شده است تا در حيوانات غير آلوده ؟ فرمول مورد استفاده براي محاسبه نسبت احتمالي مثبت بودن نتيجه يك آزمايش عبارتست از : اختصاصيت آزمايش -1 / حساسيت = LR + نمونه اي از آزمايشي كه نتيجه آن مثبت بوده است در مثال زير آورده شده است : ما با گاوي 6 ساله كه مبتلا به اسهال و كاهش وزن است ، ولي تب ندارد و اشتهايي مناسبي نيز دارد روبرو هستيم . تا كنون در گله اي كه اين گاو در آن است هيچ گونه سابقه و يا نشاني باليني و يا فيزيكي از وجود بيماري يون مشاهده نشده است . انتخاب هاي ما به سه مورد بيماري مشابه محدود شده است كه بيماري يون نيز يكي از آنها است ، چرا كه تخمين پيش از آزمايش (PTE) به ميزان 33 درصد مي باشد . براي محاسبه ميزان تخميني آلودگي (PVP) ، از آزمايش الايزا با حساسيت 25 درصد و اختصاصيت 98 استفاده مي كنيم كه در نتيجه ، PVP محاسبه شده ، 88 درصد خواهد بود . اين نتيجه به اين معنا است كه ما مي توانيم 88 درصد مطمئن باشيم كه گاو مورد بررسي ، به بيماري يون مبتلا است و 12 درصد نيز احتمال دارد كه عامل ديگري سبب بروز شرايط فعلي اين دام شده باشد و پاسخ آزمايش ما ، مثبت كاذب بوده باشد . نسبت احتمالي اين نمونه به صورت 15:1 بيان مي شود . اين نسبت به اين معنا است كه احتمال مثبت بودن اين آزمايش در حيوانات آلوده ، 15 برابر بيشتر از حيوانات غير آلوده است . با تبديل اين نسبت به احتمال ، عدد 93 درصد رابدست مي آوريم كه اگرچه با رقم قبلي ( 88 درصد ) متفاوت است ، اما در هر حال از نظر اهميت و ميزان ، تقريبا ً با مورد قبلي برابر است . در كل ، با توجه به معيار هاي مذكور مي توانيم 90 درصد مطمئن باشيم ( ميانگين 88 و 93 ، 90 درصد خواهد بود ) كه اين گاو به بيماري يون مبتلا است و 8 درصد ( ميانگين 4 و 12 ، 8 خواهد بود ) احتمال دارد كه اين حيوان به مايكوباكتريوم اويوم زير گونه پاراتوبركلوزيس آلوده نباشد . حال اگر آزمايش ما حساسيتي بيش از 55 درصد داشت چه حالتي پيش خواهد آمد ؟ بايد توجه داشت كه آزمايش هاي فعلي كه براي تشخيص بيماري يون استفاده مي شوند ، حساسيت بالايي دارند . بنابراين در صورتي كه ميزان حساسيت آزمايش در حدود 55 درصد باشد ، ميزان PVP ، تنها از 88 درصد به 94 درصد خواهد رسيد و LR+ ( نسبت احتمالي ) نيز تنها از 93 به 96 درصد مي رسد . در مورد آزمايش هاي تشخيصي بيماري يون ، اين تفاوت ها حالت مطلق ندارند و بصورت نسبي ديده مي شوند . تا چه حد مي توان به نتيجه منفي اعلام شده اطمينان داشت ؟ با توجه به اين كه هيچ يك از آزمايش هاي تجاري موجود نمي توانند حيواني كه در مرحله 1 يا 2 آلودگي قرار دارد شناسايي كنند ، نمي توان 100 درصد مطمئن بود كه نتيجه منفي يك آزمايش كاملا ً صحيح است . با اين حال مي توان احتمال صحيح بودن نتيجه منفي اعلام شده را محاسبه نمود . براي انجام اين مورد نيز حداقل دو معيار وجود دارند كه عبارتند از ميزان تخميني (PVN) و نسبت احتمالي (LR-) . اين دو معيار براي سنجيدن پاسخ منفي اعلام شده توسط آزمايش هاي تشخيصي بكار مي روند و در ضمن براي سنجش آزمايش هاي انجام شده بر روي يك حيوان و يا يك گله نيز بسيار كاربردي هستند . ميزان تخميني منفي بودن نتيجه آزمايش (PVN) : اين معيار ، بيانگر درصدي از حيوانات است كه نتيجه آزمايش تشخيصي بيماري يون در آنها بطور صحيح منفي اعلام شده است . اين معيار با استفاده از حساسيت و اختصاصيت آزمايش و تخمين پيش از آزمون ِ شيوع بيماري مشخص مي شود . فرمول مورد استفاده براي تعيين اين معيار عبارتست از : PVN=SP(1-P)/Sp × (1-P)+[(1-Se)×P براي هر آزمايش كه ميزان حساسيت و اختصاصيت آن مشخص است ، ميزان PVN بر حسب ميزان تخميني شيوع بيماري در گله متغير است . نسبت احتمالي : نسبت احتمالي آزمون هاي منفي ، كاملا ً با PVN ( ميزان تخميني منفي بودن آزمون ) متفاوت است . اين معيار عبارتست از احتمال مشاهده نتيجه منفي در يك گله آلوده ( و نه عاري از آلودگي ) . اين معيار كاملا ً بر خلاف PVN است ، چرا كه در مورد PVN ، نتيجه منفي آزمايش نشان دهنده عاري بودن حيوان از بيماري است . همانند LR+ ، اين معيار نيز با شيوع بيماري ارتباطي ندارد . فرمول مورد استفاده براي محاسبه نسبت احتمالي يك آزمايش منفي عبارتست از : اختصاصيت / حساسيت LR=1- مثالي از مشاهده نتيجه منفي در مورد آزمايش تشخيصي بيماري يون : گاوي كه در مثال قبلي مورد بررسي قرار گرفت را در نظر مي گيريم . در صورتي كه نتيجه آزمايش اين حيوان منفي باشد ، چه حالتي مشاهده خواهد شد ؟ براي محاسبه PVN ، از حساسيت ، اختصاصيت و تخمين پيش از آزمون استفاده مي شود كه با استفاده از فرمول ، ميزان PVN ، برابر با 75 درصد خواهد بود . اين درصد به اين معنا است كه ما 75 درصد اطمينان داريم كه گاو مورد بررسي آلوده نيست و 25درصد احتمال دارد كه پاسخ آزمايش ، منفي كاذب باشد . در صورتي كه نياز باشد ، حتي مي توان با انجام كشت مدفوع نيز از وضعيت بيمار بودن و يا نبودن حيوان مورد بررسي اطمينان حاصل كرد . در صورتي كه آزمايش مورد نظر ما حساسيتي بيش از 55 درصد داشت چه حالتي پيش خواهد آمد ؟ بايستي دقت داشت كه در مواردي كه حساسيت آزمون 55 درصد باشد ، ميزان PVN از 75 به 84 خواهد رسيد . در اين مورد نيز تفاوت مهمي بين اين دو حالت مشاهده نمي شود . جدول 2 : ارزش تخميني يك آزمايش كه با تغيير شيوع بيماري در گله متفاوت است : الايزا الايزا كشت مدفوع كشت مدفوع PVP PVN PVP PVN منفي تخمين پيش از آزمون %15 %99 %98 %99 %1 %47 %96 %100 %97 %5 %68 %92 %100 %94 %10 %82 %84 %100 %87 %20 %88 %75 %100 %80 %30 %92 %66 %100 %71 %40 %95 %51 %100 %63 %50 صفحه اصلي نظرات شما متون ترجمه شده آلبوم عكس تماس با من معرفي سايت به دوستان لينك ها جستجو در اينترنت نظر سنجي سايت نقشه سايت نصب فونت فارسي
نمونه اي از آزمايشي كه نتيجه آن مثبت بوده است در مثال زير آورده شده است : ما با گاوي 6 ساله كه مبتلا به اسهال و كاهش وزن است ، ولي تب ندارد و اشتهايي مناسبي نيز دارد روبرو هستيم . تا كنون در گله اي كه اين گاو در آن است هيچ گونه سابقه و يا نشاني باليني و يا فيزيكي از وجود بيماري يون مشاهده نشده است . انتخاب هاي ما به سه مورد بيماري مشابه محدود شده است كه بيماري يون نيز يكي از آنها است ، چرا كه تخمين پيش از آزمايش (PTE) به ميزان 33 درصد مي باشد . براي محاسبه ميزان تخميني آلودگي (PVP) ، از آزمايش الايزا با حساسيت 25 درصد و اختصاصيت 98 استفاده مي كنيم كه در نتيجه ، PVP محاسبه شده ، 88 درصد خواهد بود . اين نتيجه به اين معنا است كه ما مي توانيم 88 درصد مطمئن باشيم كه گاو مورد بررسي ، به بيماري يون مبتلا است و 12 درصد نيز احتمال دارد كه عامل ديگري سبب بروز شرايط فعلي اين دام شده باشد و پاسخ آزمايش ما ، مثبت كاذب بوده باشد . نسبت احتمالي اين نمونه به صورت 15:1 بيان مي شود . اين نسبت به اين معنا است كه احتمال مثبت بودن اين آزمايش در حيوانات آلوده ، 15 برابر بيشتر از حيوانات غير آلوده است . با تبديل اين نسبت به احتمال ، عدد 93 درصد رابدست مي آوريم كه اگرچه با رقم قبلي ( 88 درصد ) متفاوت است ، اما در هر حال از نظر اهميت و ميزان ، تقريبا ً با مورد قبلي برابر است . در كل ، با توجه به معيار هاي مذكور مي توانيم 90 درصد مطمئن باشيم ( ميانگين 88 و 93 ، 90 درصد خواهد بود ) كه اين گاو به بيماري يون مبتلا است و 8 درصد ( ميانگين 4 و 12 ، 8 خواهد بود ) احتمال دارد كه اين حيوان به مايكوباكتريوم اويوم زير گونه پاراتوبركلوزيس آلوده نباشد . حال اگر آزمايش ما حساسيتي بيش از 55 درصد داشت چه حالتي پيش خواهد آمد ؟ بايد توجه داشت كه آزمايش هاي فعلي كه براي تشخيص بيماري يون استفاده مي شوند ، حساسيت بالايي دارند . بنابراين در صورتي كه ميزان حساسيت آزمايش در حدود 55 درصد باشد ، ميزان PVP ، تنها از 88 درصد به 94 درصد خواهد رسيد و LR+ ( نسبت احتمالي ) نيز تنها از 93 به 96 درصد مي رسد . در مورد آزمايش هاي تشخيصي بيماري يون ، اين تفاوت ها حالت مطلق ندارند و بصورت نسبي ديده مي شوند . تا چه حد مي توان به نتيجه منفي اعلام شده اطمينان داشت ؟ با توجه به اين كه هيچ يك از آزمايش هاي تجاري موجود نمي توانند حيواني كه در مرحله 1 يا 2 آلودگي قرار دارد شناسايي كنند ، نمي توان 100 درصد مطمئن بود كه نتيجه منفي يك آزمايش كاملا ً صحيح است . با اين حال مي توان احتمال صحيح بودن نتيجه منفي اعلام شده را محاسبه نمود . براي انجام اين مورد نيز حداقل دو معيار وجود دارند كه عبارتند از ميزان تخميني (PVN) و نسبت احتمالي (LR-) . اين دو معيار براي سنجيدن پاسخ منفي اعلام شده توسط آزمايش هاي تشخيصي بكار مي روند و در ضمن براي سنجش آزمايش هاي انجام شده بر روي يك حيوان و يا يك گله نيز بسيار كاربردي هستند . ميزان تخميني منفي بودن نتيجه آزمايش (PVN) : اين معيار ، بيانگر درصدي از حيوانات است كه نتيجه آزمايش تشخيصي بيماري يون در آنها بطور صحيح منفي اعلام شده است . اين معيار با استفاده از حساسيت و اختصاصيت آزمايش و تخمين پيش از آزمون ِ شيوع بيماري مشخص مي شود . فرمول مورد استفاده براي تعيين اين معيار عبارتست از : PVN=SP(1-P)/Sp × (1-P)+[(1-Se)×P براي هر آزمايش كه ميزان حساسيت و اختصاصيت آن مشخص است ، ميزان PVN بر حسب ميزان تخميني شيوع بيماري در گله متغير است . نسبت احتمالي : نسبت احتمالي آزمون هاي منفي ، كاملا ً با PVN ( ميزان تخميني منفي بودن آزمون ) متفاوت است . اين معيار عبارتست از احتمال مشاهده نتيجه منفي در يك گله آلوده ( و نه عاري از آلودگي ) . اين معيار كاملا ً بر خلاف PVN است ، چرا كه در مورد PVN ، نتيجه منفي آزمايش نشان دهنده عاري بودن حيوان از بيماري است . همانند LR+ ، اين معيار نيز با شيوع بيماري ارتباطي ندارد . فرمول مورد استفاده براي محاسبه نسبت احتمالي يك آزمايش منفي عبارتست از : اختصاصيت / حساسيت LR=1- مثالي از مشاهده نتيجه منفي در مورد آزمايش تشخيصي بيماري يون : گاوي كه در مثال قبلي مورد بررسي قرار گرفت را در نظر مي گيريم . در صورتي كه نتيجه آزمايش اين حيوان منفي باشد ، چه حالتي مشاهده خواهد شد ؟ براي محاسبه PVN ، از حساسيت ، اختصاصيت و تخمين پيش از آزمون استفاده مي شود كه با استفاده از فرمول ، ميزان PVN ، برابر با 75 درصد خواهد بود . اين درصد به اين معنا است كه ما 75 درصد اطمينان داريم كه گاو مورد بررسي آلوده نيست و 25درصد احتمال دارد كه پاسخ آزمايش ، منفي كاذب باشد . در صورتي كه نياز باشد ، حتي مي توان با انجام كشت مدفوع نيز از وضعيت بيمار بودن و يا نبودن حيوان مورد بررسي اطمينان حاصل كرد . در صورتي كه آزمايش مورد نظر ما حساسيتي بيش از 55 درصد داشت چه حالتي پيش خواهد آمد ؟ بايستي دقت داشت كه در مواردي كه حساسيت آزمون 55 درصد باشد ، ميزان PVN از 75 به 84 خواهد رسيد . در اين مورد نيز تفاوت مهمي بين اين دو حالت مشاهده نمي شود . جدول 2 : ارزش تخميني يك آزمايش كه با تغيير شيوع بيماري در گله متفاوت است : الايزا الايزا كشت مدفوع كشت مدفوع PVP PVN PVP PVN منفي تخمين پيش از آزمون %15 %99 %98 %99 %1 %47 %96 %100 %97 %5 %68 %92 %100 %94 %10 %82 %84 %100 %87 %20 %88 %75 %100 %80 %30 %92 %66 %100 %71 %40 %95 %51 %100 %63 %50 صفحه اصلي نظرات شما متون ترجمه شده آلبوم عكس تماس با من معرفي سايت به دوستان لينك ها جستجو در اينترنت نظر سنجي سايت نقشه سايت نصب فونت فارسي
براي هر آزمايش كه ميزان حساسيت و اختصاصيت آن مشخص است ، ميزان PVN بر حسب ميزان تخميني شيوع بيماري در گله متغير است . نسبت احتمالي : نسبت احتمالي آزمون هاي منفي ، كاملا ً با PVN ( ميزان تخميني منفي بودن آزمون ) متفاوت است . اين معيار عبارتست از احتمال مشاهده نتيجه منفي در يك گله آلوده ( و نه عاري از آلودگي ) . اين معيار كاملا ً بر خلاف PVN است ، چرا كه در مورد PVN ، نتيجه منفي آزمايش نشان دهنده عاري بودن حيوان از بيماري است . همانند LR+ ، اين معيار نيز با شيوع بيماري ارتباطي ندارد . فرمول مورد استفاده براي محاسبه نسبت احتمالي يك آزمايش منفي عبارتست از : اختصاصيت / حساسيت LR=1- مثالي از مشاهده نتيجه منفي در مورد آزمايش تشخيصي بيماري يون : گاوي كه در مثال قبلي مورد بررسي قرار گرفت را در نظر مي گيريم . در صورتي كه نتيجه آزمايش اين حيوان منفي باشد ، چه حالتي مشاهده خواهد شد ؟ براي محاسبه PVN ، از حساسيت ، اختصاصيت و تخمين پيش از آزمون استفاده مي شود كه با استفاده از فرمول ، ميزان PVN ، برابر با 75 درصد خواهد بود . اين درصد به اين معنا است كه ما 75 درصد اطمينان داريم كه گاو مورد بررسي آلوده نيست و 25درصد احتمال دارد كه پاسخ آزمايش ، منفي كاذب باشد . در صورتي كه نياز باشد ، حتي مي توان با انجام كشت مدفوع نيز از وضعيت بيمار بودن و يا نبودن حيوان مورد بررسي اطمينان حاصل كرد . در صورتي كه آزمايش مورد نظر ما حساسيتي بيش از 55 درصد داشت چه حالتي پيش خواهد آمد ؟ بايستي دقت داشت كه در مواردي كه حساسيت آزمون 55 درصد باشد ، ميزان PVN از 75 به 84 خواهد رسيد . در اين مورد نيز تفاوت مهمي بين اين دو حالت مشاهده نمي شود . جدول 2 : ارزش تخميني يك آزمايش كه با تغيير شيوع بيماري در گله متفاوت است : الايزا الايزا كشت مدفوع كشت مدفوع PVP PVN PVP PVN منفي تخمين پيش از آزمون %15 %99 %98 %99 %1 %47 %96 %100 %97 %5 %68 %92 %100 %94 %10 %82 %84 %100 %87 %20 %88 %75 %100 %80 %30 %92 %66 %100 %71 %40 %95 %51 %100 %63 %50 صفحه اصلي نظرات شما متون ترجمه شده آلبوم عكس تماس با من معرفي سايت به دوستان لينك ها جستجو در اينترنت نظر سنجي سايت نقشه سايت نصب فونت فارسي
مثالي از مشاهده نتيجه منفي در مورد آزمايش تشخيصي بيماري يون : گاوي كه در مثال قبلي مورد بررسي قرار گرفت را در نظر مي گيريم . در صورتي كه نتيجه آزمايش اين حيوان منفي باشد ، چه حالتي مشاهده خواهد شد ؟ براي محاسبه PVN ، از حساسيت ، اختصاصيت و تخمين پيش از آزمون استفاده مي شود كه با استفاده از فرمول ، ميزان PVN ، برابر با 75 درصد خواهد بود . اين درصد به اين معنا است كه ما 75 درصد اطمينان داريم كه گاو مورد بررسي آلوده نيست و 25درصد احتمال دارد كه پاسخ آزمايش ، منفي كاذب باشد . در صورتي كه نياز باشد ، حتي مي توان با انجام كشت مدفوع نيز از وضعيت بيمار بودن و يا نبودن حيوان مورد بررسي اطمينان حاصل كرد . در صورتي كه آزمايش مورد نظر ما حساسيتي بيش از 55 درصد داشت چه حالتي پيش خواهد آمد ؟ بايستي دقت داشت كه در مواردي كه حساسيت آزمون 55 درصد باشد ، ميزان PVN از 75 به 84 خواهد رسيد . در اين مورد نيز تفاوت مهمي بين اين دو حالت مشاهده نمي شود . جدول 2 : ارزش تخميني يك آزمايش كه با تغيير شيوع بيماري در گله متفاوت است : الايزا الايزا كشت مدفوع كشت مدفوع PVP PVN PVP PVN منفي تخمين پيش از آزمون %15 %99 %98 %99 %1 %47 %96 %100 %97 %5 %68 %92 %100 %94 %10 %82 %84 %100 %87 %20 %88 %75 %100 %80 %30 %92 %66 %100 %71 %40 %95 %51 %100 %63 %50 صفحه اصلي نظرات شما متون ترجمه شده آلبوم عكس تماس با من معرفي سايت به دوستان لينك ها جستجو در اينترنت نظر سنجي سايت نقشه سايت نصب فونت فارسي
صفحه اصلي نظرات شما متون ترجمه شده آلبوم عكس تماس با من معرفي سايت به دوستان لينك ها جستجو در اينترنت نظر سنجي سايت نقشه سايت نصب فونت فارسي